www.psyhelp.am և www.psyarmenia.com -ից

Նստած էին երկու շերտասկյուռ սեպտեմբերյան տաք արևի տակ, ու մեկը հարցրեց մյուսին.

- Ասա ինձ, եղբայր, ինչու՞մ է կյանքի իմաստը:

Մտածեց երկրորդը և պատասխանեց.

- Հիշու՞մ ես անցած տարին, եղբայր: Երաշտ էր, անտառն այրվում էր, ուտելու բան չկար, աղվեսները սոված էին, մենք` նույնպես: Ամբողջ աշուն և ձմեռ մի կերպ կարողացանք գոյատևել: Եվ այդ ընթացքում ոչ մի իմաստ էլ չէինք փնտրում: Դուրս է գալիս, որ այն ժամանակ կա՞ր այդ կյանքի իմաստը: Իսկ հիմա տես, եղբայր: Մենք ապահով ենք մեզ զգում, աղվեսներ չկան, մարդիկ մեզ ձեռք չեն տալիս, ուտելիք շատ ունենք, արդեն ամբողջ ձմեռվա համար հավաքել ենք: Կյանքը հոյակապ է: Սակայն մենք նրա իմաստն ենք փնտրում: Ուրեմն մենք այն կորցրե՞լ ենք:

 

Սալվադոր Դալի, «Կայարանի անժամանակ ոսկրացումը», 1930

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել