Երկուշաբթի օր նստած էի կանգառ կը սպասէի թիւ Երեսունմէկ միքրոն:Մի քիչ հոգնած, մի քիչ շուար, սկսեցի երգել Կռունկը: Սկիզբը մտմտուք էր, հետո դարձաւ շարական ու երգ, մարմին ստացաւ Կոմիտասը ու եկաւ մէկ- մէկ բարեւեց իմ մօտ նստողներին:Կովկասյան դաժանություն կար, կային խոժոռ ու մտահոգ դէմքեր .... փոխուեցաւ ամեն ինչ ու իրանց լուռ հետեւելն արդէն համաձայնության նշան էր: Երեւանցիք սիրում են ահա այսպիսի պահերը .... երբ մարդս իր հոգիէն մեղեդիներ կը հանէ: Երգը բարի է, երգը միացնող է.... Ես Սիրում եմ Երեւանը .....

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել