Ծոմակն իր հեղինակավոր կարծիքը հայտնեց տաքուկ Շվեդիայից: Ծավալուն հարցազրույցի մեջ Ծոմակը անդրադարձել է թե՛ իր փաբը հրկիզողների ավարտված դատավարությանը, թե՛ իր հնարավոր վերադարձին, թե՛ Հայաստանի ներքին քաղաքականությանը, թե՛ «Չե՛նք վճարելու 150 դրամ» ակցիային...
Հարցազրույցի մեջ երկու առանցքային պահ եմ ուզում առանձնացնել. նախ` Ծոմակի թշնամական ու հակահումանիստական մոտեցումը, որն արտահայտվում է նրանով, որ նա այնուամենայնիվ պահանջում է ավելի խիստ պատիժ՝ պայմանական ազատազրկման դատապարտված տղաների հանդեպ, որոնցից մեկն ի դեպ անչափահաս էր հանցագործության պահին:
Սա հատկապես զավեշտալի է մարդու արժևորված լինելու կարևորությունից կմկմացող այս սուբյեկտի հռետորիկայի ֆոնի վրա: Փաստորեն, ստացվում է, որ մարդն արժեք պետք է ունենա, միայն եթե Ծոմակն է այդ մարդը կամ նրա մերձավոր շրջապատը, իսկ բոլոր մնացած մարդիկ արդեն թերմարդ են, որոնք արժանի չեն ո՛չ ներողամտության, ո՛չ էլ կարեկցանքի:
Այն ցնդաբանությունը, որը Ծոմակը կներեք, բայց դուրս է տալիս հարցազրույցի մնացած մասում, ոչ այլ ինչ է, քան էժանագին պոպուլիզմ` զուգակցված Ծոմակի անհասկանալիորեն, ես անգամ կասեի հիվանդագինության հասնող բարձր ինքնագնահատականով: Կարելի է փաստել, որ այս էակը գերարժեքության սրված բարդույթ ունի:
Հատկապես զվարճացնում է Ծոմակի առանցքային միտքը, որ ինքը Հայաստան կվերադառնա միայն այն բանից հետո, երբ երկիրն իրենից ներողություն չխնդրի: Զավեշտալի է, այդպես չէ՞: Պատկերացնո՞ւմ եք, այս ոչուփուչից պետք է երկիրը ներողություն խնդրի, և դա այն բանից հետո, երբ Սոդոմ ու Գոմորի այս քայլող մարմնավորումը Շվեդիա ջհանդամվելուց հետո տված իր առաջին հարցազրույցներից մեկում հայտարարել էր, որ Հայաստանը «ք*քոտ երկիր է», իսկ հայ ազգին ոնց ֆաշիստ անվանում էր, այնպես էլ շարունակում է անվանել:
Գիտե՞ք` ինչ կա, եթե ինչ-որ բան էլ երկիրը որոշի անել Ծոմակի հանդեպ, ապա դա անկասկած ինկվիզիցիան պետք է լինի՝ առանց մեղքերի թողության հնարավորության:
