Մի քանի անգամ իմ էջում քննարկել եմ սփյուռքահայության կողմից ներքաղաքական խնդիրներին խառնվելու հարցը՝ նշելով, որ եթե դու չես քո քարոզչությունից բխող հետևանքների կրողը, ապա բարոյական իրավունք չունես քարոզելու։ Այստեղ այլ հարց ունենք։ Էս զույգը հեղափոխությանը սատարողների «շոու-բիզնեսյան» թևի վառ ներկայացուցիչներից էին թե՛ գրառումներով ու թե՛ կոնկրետ քայլերով։ Եղավ այն ինչ եղավ։ Բարոյականություն ունեցող մարդը պետք ա կրեր իր որոշումների հետևանքը, այլ ոչ թե ասեր, որ ստեղ այլևս ապրելը լավ չէ, բայց մենք ուզում ենք լավ ապրել և ուստի արտագաղթում ենք ԱՄՆ։ Մի փոքր ավելի քիչ բարոյականություն ունեցող մարդը պետք է հրապարակավ ներողություն խնդրեր իր՝ ժամանակին կատարած քայլերի համար, մեղանչեր ու ասեր, որ ստիպված ա լքել երկիրը, ցավում ա, որ այդպես է ստացվել ու խոստանար այլևս երբեք չզբաղվել քաղաքական հարցերով, քանի որ իր փորձը փաստացի կատաստրոֆիկ էր։ Ինչ են անում բարոյազուրկ մարդիկ նույն պարագայում։ Ասում են. մենք ուզում ենք լավ ապրել, ստեղ լավ չի, նենց որ մենք գնացինք։ Ու՞ր գնացիք, այ յիբյոմատ։ Ու՞ր ա ձեր պատասխանատվության զգացումը ժողովրդի ու պետության առջև, այ հարսանիքի քաղաքացիներ։ Էդ ես կարամ թքեմ ամեն ինչի վրա ու ասեմ ես ձեզ զգուշացնում էի՝ թողնեմ գնամ, հույս ունենալով, որ ամեն դեպքում ինչ-որ հրաշքով դուք կկարողանաք դուրս գալ էն քաքից, որի մեջ հայտնվել եք սեփական նախաձեռնությամբ։ Ասում եք. «Ամենքը ունի լավ ապրելու իրավունք»։ Նիխույա չունեք դուք այդ իրավունքը։ Դուք պիտի ապրեք այնպես, ինչպես ապրում ա այստեղ մնացած ժողովուրդը, որը ձեր թեթև ձեռքով ապրում ա շատ վատ։ Դուք զզվելի եք։ Եթե ընտրելու լինեի 1 ժամ սեղանի շուրջ անց կանցել ձեր հավաքական կերպարի թե Ստյոպա Սաֆարյանի հետ, վստահաբար կընտրեի երկրորդին, քանի որ էն գոնե պասպորտով բոզի տղայա, որը չի հրաժարվում իր պասպորտից, այլ շարունակում ա իր անփառունակ գործունեությունը։ Դուք անթասիբ, անհայրենիք, անարժեք արարածներ եք, որոնք իրավունք չունեն կեչվոլ որեւէ երկրի քաղաքացի։ Բոմժեր եք ու վայ էն լավ կյանքը, որը պիտի վայելեք ԱՄՆ-ում։ Լավ եղեք հոյս արև, կամ ավելի ճիշտ իձիծե նախույ, հարգելիներս։
