ԽՈՍՈՒՄ ԵՆ ԳԵՆԵՐՍ....
Որքան տարիները անցնում են, այնքան գիտակցում եմ, թե որքան մարդուս գեներն են իշխում մարդու էությունը...չնայած, փառք Աստծո, տատուս կամ մորս աղքատիկ ու թշվառ կյանքը չեմ ունեցել էվ ճաշակել եմ աշխարհի ամենալավագույն ուելիքներից բռնած, լավագույն հաճույնքերը...ՍԱԿԱՅՆ, օրվա վերջում, մի պնակ պարզ փիլավ եթե ուտեմ, վրան լիքը սեվ պղպեղով..եթե մածուն լինի լավ, իսկ եթե ոչ, միեվնունյն է, ՊԱՐԶՈՒԹՅՈՒՆԻՑ ԱՎԵԼԻ ՀԱՄՈՎ ՀԱՐՍՏՈՒԹՅՈՒՆ ՉԿԱ ԱՇԽԱՐՀՈՒՄ....հատկապես երբ ճաշակիդ նայում ես, ու ծիծաղում, որով մորդ ու տատուդ տեսնում հայելու մեջ...հա հա հա...
գիտակցելով այս ամենը, հասկանում ես ինչու հայը այսքան փոքրիկ երկիր ունենալով, ու ահավոր հակառակորդներ, որ հայի կոկորդից բռնած բաց չեն թողնում....., ու գիտակցում, ինչպես կարող ենք անվերջ խոսել, մածել ու երազել ՀՍԿԱ ԱՇԽԱՐՀԱԿԱԼՈՒԹՅԱՆ ՀԱՍՆԵԼՈՒ ՄԱՍԻՆ....ծովից ծով....ու նորից ծիծաղում....հայի գեները ավելի խոսուն են, քան իրեն հրամցված շխթաները ու զրկանքները...
