Եկել եմ, պիտի կռվեմ

ԵԿԵԼ ԵՄ, ՊԻՏԻ ԿՌՎԵՄ. Իրականում ոչ մի բարդ ենթատեքստ չկա այս ասածիս մեջ: Ծնվել, աշխարհ եմ եկել, ուրեմն` պետք է ապրեմ, արարեմ ու իմ էներգիան փոխանցեմ տրիեզերքին` անսահամանության օրիանչափության պահպանման համար հույժ կարևորություն ունեցող մարդկային էներգիայի իմ մասնաբաժինը ապահովելով: Թեև հասկանում եմ, որ թե´ փիլիսոփայական առումով, և թե´ առհասարակ կյանքի իմաստը ընբռնելու համար երկար, հոգնեցուցիչ ու անարդյունք ջանքեր թափելուց հետո, միևնույն է հանգում ես այն եզրակացության, որ մարդկային կյանքն «անմիաստ» է: Բայց, խորապես համոզված լինելով Ֆրեյդի տեսության հիմնադրուդթների ճշմարտացիության մեջ, գիտակցում եմ, որ ԳՈՅԱՏևԵԼՈՒ բնաԶդս ավելի ուժեղ է, քան անիմաստ ապրելու գիտակցումս...