«Սա նիկոլական աղբի հերթական զառանցանքն է. թող այս Ամանոր իրականանա այն ամենը, ինչ դուք ցանկացել եք մարդկանց, լավ թե վատ». Ա. Հովհաննիսյան

Սա նիկոլական աղբի հերթական զառանցանքն է։ 3-րդ անգամ այս 2 ամսվա մեջ։ Սովորաբար անձնական կյանքիս ու ընտանիքիս նվիրված թուրքի հարճի ստրուկների զառանցանքներին վերաբերվում եմ հումորով, ժպիտով ու խղճմտանքով, այդ թվում՝ նմանատիպ արդեն սովորական դարձած ապուշություններին։

Այս անգամ որոշեցի արձագանքել՝ նախա«տոնական» շնորհավորանքով: Սույն կենդանիները մահը դարձրել են հումորի, մաղթանքի, ցինիզմի եւ այլնի առարկա։ Մահվան մունետիկն ու իր կինն էլ, 5000 մարդու արյունը խղճին, ընտրություն են ուզում անել սորոսական ու արեւմտյան գործակալներով վերարտադրվելու համար։ Ուրիշներին քաղաքական պայքարի մեջ մեղադրողը ՔԱՂԱՔԱԿԱՆ ապրանք է դարձրել պատերազմն ու դրա հետեւանքները։ Իբր ի՞նչ է եղել որ։ Անմեղսունակների խմբակն էլ նույն գծի մեջ՝ թե բա հերիք ա դնեք-վերցնենք, ադրբեջանցիների հողերն են, պատերազմում պարտվել ենք եւ այլն։ Եւ ուրեմն, եթե համարում եք, որ ամեն ինչ ճիշտ, նորմալ ու բարոյական եք արել, եթե համարում եք, որ չեք ստել, չեք թաքցրել, սառնասրտորեն մահվան չեք ուղարկել, ճակատագրեր չեք խեղել ու մեղք չեք գործել, ապա․