Hayeli.am-ը գրում է.
Ուղեվարձի դեմ քաղաքացիական նախաձեռնության նկտամբաբ հետաքրքրություն ցուցաբերած նախագահի նախկին թեկնածու Անդրիաս Ղուկասյանից Hayeli.am-ը հետաքրքրվեց՝ ճի՞շտ էր արդյոք շարունակել բողոքի ակցիաները եւ ըստ ամենայնի՝ մանրացնել պայքարը, երբ կարելի էր լծվել առավել գլոբալ խնդիրների բարձրաձայնելու գործին: Այս եւ այլ հարցերին պատասխանում է Անդրիաս Ղուկասյանը:
-Երեւանի քաղաքապետը, երբ ընդունել է անհատական որոշում տրանսպորտի սակագնի փոփոխման վերաբերյալ, գործել է ոչ իրավաչափ, որովհետեւ քաղաքացիների իրավունքները սահմանափակող, նոր իրավասություններ սահմանող որոշումները պետք է լինեն նորմատիվ իրավական ակտեր, նախապես հրապարակվեն եւ հնարավորություն ընձեռնեն մինչեւ այդտեսակ որոշումները հանրային քննարկմանը ներկայացնել: Մինչդեռ մենք տեսանք, որ օրենքով նախատեսված համակարգերը չգործեցին, տեսանքն նաեւ, որ Արդարադատության նախարարությունը մինչ օրս իր դիրքորոշումը չի հայտնել, որովհետեւ ՏԻՄ որոշումները ըստ գործող կարգի՝ լրացվում են արդարադատության նախարարությունում, ուստի արդարատադության նախարարությունը պետք է շտկեր օրինական ընթացակարգերի բացակայման խնդիրը՝ մինչեւ որոշումը ուժի մեջ դնելը: Ուստի համարում եմ, որ տրամաբանական է քաղաքացիական ակտիվի պայքարի շարունականությունը, դա կնպաստի, որպեսզի կայացվի օրինական որոշվում՝ ոչ թե կասեցվի որոշումը, այլ վերացվի այն: Նշանակում է, որ շարժումը ունի մեզանում արդեն մշակույթ, պայքարի մշակույթ՝ կիսատ չթողնել այն հարցերը, որոնք ունեն հանրային նշանակություն, քաղաքապետարանին ներկայացրած պահանջները եւս ցույց է տալիս դա եւ վկայում շարժման ներուժի մասին:
Որպեսզի առհասաևակ շարժումը հասուն լինի եւ որեւէ խնդիր էֆեկտիվ լուծի, այն պետք է լինի սկզբունքային, ազնիվ եւ հետեւողական: Կիսատ թողնելով ինչ-որ որոշումներ, ինչ-որ պրոցեսներ, բնականաբար, որեւէ գլոբալ խնդրի լուծման համար շարժումը չի կարող դառնալ էֆեկտիվ գործիք: Անհրաժեշտ է վերցրած խնդիրը ավարտել, նոր անցնել այլ խնդիրների: Բնականաբար, քաղաքացիական հանրությունը, որը ձեւավորվում է այս ամենի արդյունքում, դա մեր երկրի ձեքբերումն է, որը ամրապնդում է մեր երկրի ազգային անվտանգությունը եւ հավատ է ներշնչում, որ մեր երկրի մեջ կա ներուժ, որպեսզի, իրոք, հասնենք իրական ժողովրդավարական, իրավական պետության:
Բայց պայքարը կարծես ոչ թե հասունանում է, այլ արդեն պառակտվում է.ոմանք կոչ են անում դադարեցնել այն, որոշները շարունակում են նստացույցը: Համենայն դեպս չկա կանոնակարգված գործողություններ
-Համամիտ եմ, որ քաղաքացիական շարժման մեջ կա անորոշություն, մենք ունենք բնականոն իրավիճակ, երբ իրադրությունները այնպես զարգացան, որ շարժումը դեռ չէր հասցրել իր կառավարման մարմինները, որոշումներն ընդունելու սկզբունքները ձեւակերպել: Եթե հետեւում եք Մաշտոցի պուրակում ընթացող քննարկումներին, կարմիր գծով անցնում է՝ «ո՞րը պետք է լինի որոշումներ ընդունելու ժողովրդավարական պարզ մեխանիզմը»:Սա պայմանավորված է նրանով, որ ակցիայի նախաձեռնողները չէին կարող այդքան կարճ ժամանակահատվածում հստակ մեխանիզմներ առաջարկել, որը ընդունելի կլինի բոլորի կողմից: Այսինքն, ձեր դիտողությունը ես գնահատում եմ օբյեկտիվ իրավիճակ: Ինչ վերաբերում է այն երեք քաղաքացիներին, որոնք նստացույց են անում, իմ կարծիքով նրանք առաջնորդվում են այն տրամաբանությամբ, որ եթե ներկայացնում ես պահանջներ, ապա պիտի հետամուտ լինես այդ պահանջների պատասխանը ստանալուն: Իրենց ջանքներն էլ հենց դրան է ուղղված, որպեսզի քաղաքապետարանը տա այն պատասխանները, որոնք ակնկալում են քաղաքացիները՝ առաջինը՝ պատասխանատվության հարցն է, երկրորդը՝ հատուցման խնդիրը եւ ամենակարեւորը՝ համակարգային բարեփոխումների հարցը: Մենք տեսնում ենք, որ հանրությունն այսօր ավելի պատրաստ է եւ ավելի մրցունակ կառավարման որոշումներ ներկայացնելու առումով, քան դրա համար նախատեսված մարմինները, որոնցից շատերը ինչպես մեդիան պարզեց, գծատերեր են : Եւ ես գտնում եմ, որ քաղաքացիների կողմից ներկայացված հետեւյալ պահանջը՝ Երեւանում ներդնել միասնական տրանսպորտային համակարգ՝ ճկուն վճարման եղանակների բազմազանություն, վարորդների իրավունքների պաշտպանություն եւ բազում այլ հարցեր, ուղղակի ի շահ քաղաքացիների է:
Որոշ քաղաքական ուժեր եւ առաջին հերթին «Ժառանգությունը» ոգեւորվելով այս շարժումից, հայտարարել են առաջիկա ակտիվացման մասին: Ըստ Ձեզ՝ քաղաքացիական հասարակությունն այլեւս քաղաքական ուժերի հետ համագործակցելու խնդիր ունի՞, ինչ ազդեցություն կարող է ակտիվացումը գործել քաղհասարակության վրա:
Չնայած այն բանի, որ կրկնում եմ՝ Երեւանի քաղաքապետն ապօրինի որոշում է ընդունել, բայց առայսօր Երեւանի ավագանին անվստահություն չի հայտնել քաղաքապետին, դա առնվազն տարօրինակ է, որովհետեւ ավագանին անմիջական վերահսկողություն պետք է իրականացնի քաղաքապետի գործողությունների վրա:Ինչպես գիտենք՝ ավագանին քաղաքական ուժերն են կազմում: «Ժառանգություն» կուսակցությունը որոշակի քայլեր կարծես թե ուզում է անել, դիմել է դատարան…Բայց կտեսնենք, թե ինչ սկզբունքային դիրքերից է կուսակցությունը հանդես գալու՝ նախաձեռնո՞ւմ են քաղաքապետին անվստահություն հայտնելու գործընթացը, թե՝ ոչ, սրանից կախված կլինի եւ հանրության գնահատականը՝ արդյունավե՞տ է այդ կուսակցությունների մասնակցությունը ավագանիում, թե ոչ:
Անի Սահակյան
