Անատոմիայի պատմության մեջ ծլիկը (clitoris) վաղուց անտեսվել և սխալ է ընկալվել: Մոտ 2000 տարի պահանջվեց գիտությունից, որ բացահայտի այն։
Իրականում այս օրգանը նման է այսբերգի, քանի որ դրա մոտ 90 տոկոսը չի երևում արտաքինից: Ծլիկի ձևը շատ բան է բացատրում, այդ թվում` ինչպես է գործում օրգազմը, և իրականում ինչ է G կետը: Ծլիկում կա 8000 նյարդային վերջավորություն՝ առնվազն երկու-երեք անգամ ավելի շատ, քան առնանդամում։ Իսկ ինչո՞ւ էր անտեսված կանացի այդ օրգանը:
Դարեր ի վեր գիտնականների մեծ մասը տղամարդիկ էին, և ի վերջո առնանդամը պրակտիկորեն շատ ավելի հեշտ է ուսումնասիրել, մինչդեռ ծլիկի մեծ մասը թաքնված է:
Հին ժամանակներում օրգանները բացահայտում և ուսումնասիրում էին դիահերձման արդյունքում։ Իսկ դիակ ստանալու ամենադյուրին ճանապարհը մահապատժի ենթարկված հանցագործներն էին:
Այդ դիակների միայն քիչ մասն էր պատկանել կին հանցագործներին, հաճախ ծննդաբերության ժամանակ մահացած կանանց:
Եվ հենց այդ դիահերձումները փոխեցին կանանց մարմնի վերաբերյալ մեր պատկերացումները:
Հիմա եկեք 2000 տարի հետ գնանք դեպի Հին Հունաստան: Իրականում Հիպոկրատը երբեք չի իրականացրել կնոջ հերձում, բայց կնոջ ցայլքի շրջանում նկատել էր մի բան, որն անվանել էր «collumella» կամ փոքրիկ սյունակ: Այսօր այն անվանվում է ծլիկի գլխիկ:
Ըստ Գալենի՝ այդ օրգանը փոքր է, թերզարգացած և որոշ չափով անօգուտ:
16-րդ դարում Իտալիայի հայտնի անատոմներից Անդրեաս Վեսալիուսը պնդում էր, որ ծլիկն իրենից ոչինչ չի ներկայացնում, և ասում էր, որ ոչ մի առողջ կնոջ մոտ չի կարող գտնել այդ օրգանը:
Բայց նրա աշակերտը` Ռեալդո Կոլոմբոն, հայտարարեց, որ բացահայտել է նոր օրգան, որին անվանեց «Amor Veneris» կամ Վեներայի սերը: Նաև պարզեց այդ օրգանի ֆունկցիան՝ անվանելով «կանացի հաճույքի վեհ օրգան»։
Այս հայտնագործությունները նոր դարաշրջանի սկիզբ դրեցին կանացի այդ օրգանի ուսումնասիրման մեջ: Սա ներառում էր նաև գերմանացի անատոմ Գեորգ Կոբելտի նուրբ նկարազարդումները: Դրանք ծլիկի առաջին հստակ պատկերներից էին:
1910թ․ Զիգմունդ Ֆրոյդը, որը հայտնի է որպես հոգեվերլուծաբանության հայր, ուներ բժշկական կրթություն և գիտեր, թե ինչ է ծլիկը։ Սակայն Ֆրոյդը կոչեց այն «մանկական օրգան»: Ըստ նրա՝ հասուն կին դառնալու համար ծլիկային օրգազմը պետք է փոխարինվի «հեշտոցային օրգազմով»: Այսպիսով՝ նա հորինեց «հեշտոցային օրգազմը»:
Չնայած նրան, որ Ֆրոյդի տեսություններն ակնհայտորեն ոչ գիտական էին, այնուամենայնիվ, դրանք նպաստեցին, որ այս օրգանը նորից գնա անհայտության և ամոթի գիրկը:
Ավստրալացի ուրոլոգ Հելեն ՕՔոնելը 1990-ականներին առաջին կատարեց կանանց ծլիկի ՄՌՏ հետազոտություն սեռական գրգռման ժամանակ:
2005 թ․-ին նա հայտարարեց, որ իրականում ծլիկը 10 անգամ ավելի մեծ չափ ունի, քան շատերը պատկերացնում էին։ Նշեց նաև, որ այս օրգանը սերտ կապված է միզուկի և հեշտոցի հետ։ Օ՛Քոնելն առաջարկեց նոր տերմին՝ «ծլիկային համալիր» (clitoral complex)։ Փաստորեն, ծլիկն ամենևին էլ «մեկուսացված կղզի» չէ։
Հարցումները ցույց տվեցին, որ կանանց միայն 18 տոկոսն է օրգազմ ապրում միայն հեշտոցային հարաբերության ընթացքում: Պարզ դարձավ նաև, որ դա իրականում հեշտոցային օրգազմ չէ, այլ պարզապես հեշտոցի պատերի կողմից ծլիկի խթանումն է:
Նույն կերպ այն, ինչն անվանում ենք «G կետ», իրականում ծլիկի հետնամասն է:
Այս բոլոր մարդիկ իրականում նույնն էին ասում, սակայն տարբեր կերպ, որ բոլոր օրգազմները ծլիկային են: Անկախ նրանից, թե որտեղ եք զգում, ամեն ինչ գալիս է այս եզակի օրգանից:
