Գիտե՞ք, թե ինչ է պետք զարգացնել ու սովորեցնել սահմանամերձ գյուղերում: Եթե կարծում եք, որ դա ինչ-որ հանրօգուտ և սահմանամերձ գոտու համար ակտուալ բաներ են, ապա դուք պրիմիտիվ ու հետադիմական դեմքեր եք:
Ոչ, սիրելի հարգելիներ, պարզվում է, որ սահմանամերձ գոտու երեխեքին անպայմանորեն մշակույթ է պետք, ընդ որում, ոչ ինչ-որ տուֆտա դասական բաներ: Չէ, էդ երեխեքին պետք ա սովորել, օրինակ, էլեկտրոնային երաժշտություն գրել, ժանգլյորություն անել ու, իհարկե, յոգա:
Դե, արդեն մի տեսակ լրիվ պրիմիտիվ պետք ա լինես, որ չհասկանաս, որ էդ ամենը սահմանամերձ գյուղի երեխեքին պետք ա սովորեցնեն ականջօղավոր, ներկած մազերով ու կարմիր մանիկյուրով գյադ... Օյ, կներեք, երիտասարդներ:
Ու դուք անսահման պրիմիտիվ եք, եթե ընդամենը այսքանից եք խույվորել: Ասեմ` իմանաք, որ էս փառահեղ սահմանամերձ ծրագրի ղեկավարն էն 100 սփյուռքահայերից ա, որ էն մեր ԼԳԲՏ պաշտպան, ազգերի սինթեզի գիտակ, տավուշյան մարտերում ստրատեգիական լռության չեմպիոն Զարեհ Սինանյանը որոշել է ընդգրկել պետական կառավարման գործին:
Այո՛, սիրելի հայաստանցիներ, սփյուռքը վերջապես մեզ հետ է, վերջապես սփյուռքի առաջավոր մասնագետները իրենց քրտինքն ու արյունն են սկսելու դնել հայրենիքի շենացման գործում:
Այլ հարց է, որ նրանցից ոմանք դեռ նոր են սկսել մտածել՝ արդյո՞ք իրենք կհիմնավորվեն շենացվող հայրենիքում, թե՞ ցանկացած արդյունքի դեպքում կվերադառնան Նիդեռլանդներ, Կանադա, Լիբանան, ԱՄՆ և այլ գաղթօջախներ...
Լրիվ այլ հարց է, թե ինչո՞ւ է այնպես ստացվում, որ պետական գերատեսչություններում պաշտոն ստանալու համար արդեն շուրջ 800 սփյուռքահայ դիմորդ կա, իսկ, ասենք, բանակում ծառայելու համար սկի 8 դիմող էլ չկա:
Ու լրիվ 15-րդական հարց է, թե ինչու սփյուռքահայ մեր Պրոմեթևսները որոշեցին, որ հայրենիքի շենացման ամենաառաջնային քայլերից մեկը, օրինակ, սահմանամերձ գյուղերում ինչ-որ պիդառա... Օյ, կներեք, կարմիր մանիկյուրով երիտասարդների կողմից երեխեքին յոգա ու էլեկտրոնային երաժշտություն գրել սովորեցնելն է:
