Նիկոլը ու Ստամբուլյան կոնվենցիան. «արդյոք համասեռամոլները մա՞րդ են, թե՞ ոչ»

Քաղաքական որոշո՞ւմ, թե՞ իշխանության համար պատուհաս։
ՀՀ-ում տեղի ունեցած իշխանազավթումից հետո առանցքային թեմաներից մեկը, որի հետ կապված օրվա իշխանությունը կոշտ քննադատության է ենթարկվում, կապված է տխրահռչակ Ստամբուլյան կոնվենցիայի վավերացման հետ։ Պարբերաբար նշվում էր, որ իշխանությունները հարմար առիթ են փնտրում այն վավերացնելու, ապա նաև՝ հանրային կյանքում իրագործելու համար վերջնականապես կյանքի կոչելու համար։

Ստամբուլյան կոնվենցիան ոչ միայն չի համապատասխանում մեր Սահմանադրության որոշ հոդվածների։ Առաջին հայացքից նշվում է, թե այն ծառայելու է կանանց և երեխաների նկատմամբ բռնությունների, հավասար հասարակության ստեղծելու և այլ գլոբալիստական գաղափարների իրականացման, սակայն այն, ըստ էության, միտված է ծառայելու ԼԳԲՏ-ների իրավունքներին, գրանցելու նրանց ամուսնությունը, օժանդակելու երեխա որդեգրելուն և այլ՝ ավանդական հասարակությունների կողմից անընդունելի մի շարք հոռի բարքերի ներդրմանը։

Հիմա փորձենք այս ամենը դիտարկենք մանիպուլյացիոն քաղաքականության տեսանկյունից և կհամոզվենք, որ առաջիկայում հայ հասարակությանն իրականում բավականին լուրջ մարտահրավերներ են սպասվում։ Տարբեր առիթներով հաճախ ենք լսում կամ կարդում, որ այս կամ այն հարցում կիրառվել է «Օվերտոնի պատուհանի» մեթոդը, սակայն համոզված եմ, շատ քչերը գիտեն, թե ինչի մասին է խոսքը, և ինչ ասել է այդ չարաբաստիկ «պատուհանը» ասեմ իմացեք, այս տեխնոլոգիայի կիրառմամբ հասարակության (փաթաթել հանրության վզին) համար անթույլատրելի երևույթը հասցվում է գործնական քաղաքականության մակարդակ, ամրագրվում օրենքով և դառնում ենթակա՝ պարտադիր կատարման:Այս գործընթացում շատ կարևոր է այնպես անել, որպեսզի հանրությունը չզգա ներդրվող գաղափարի վտանգավորությունը։ Այսինքն՝ զոհի համար պետք է աննկատ մնա իր վրա աստիճանաբար գործադրվող ճնշումը։ Հիմա փորձեմ կոնկրետ մի դեպքով ներկայացնել «Օվերտոնի պատուհանի» կիրառումը հայաստանյան այսօրվա իշխանությունների կողմից։ Եթե ասվածը համեմատենք և զուգադրենք «Օվերտոնի պատուհանի» հետ, ապա ներկայումս մենք պատուհանի վերջին փուլում ենք: Բանը հասել է նրան, որ հայտնիություն ու վստահություն ունեցող մարդը, տվյալ դեպքում` Նիկոլը, հռետորական հարց է բարձրացնում` «արդյոք համասեռամոլները մա՞րդ են, թե՞ ոչ»:

Մամուլում տեղեկատվություն է շրջանառվում, որ առաջիկայում իշխանությունները մտադիր են Կոնվենցիան վավերացնելու նպատակով այն քննարկել խորհրդարանում, և հենց այս թեմայի հետ անմիջականորեն առնչվող մի առանցքային դրվագ դիտարկենք։

Օրերս հայտնի դարձավ, որ Տավուշի մարզի Խաշթառակ գյուղում տեղի է ունեցել ողբերգություն, երբ ընտանիքում տեղի ունեցած ծեծի արդյունքում 6-ամյա տղան, այդպես էլ գիտակցության չգալով, մահացավ։ Երեխայի մահվան լուրից հետո արևմտյան ֆինանսավորում ունեցող ՀԿ-ների ներկայացուցիչների «սթաֆը» առանց ամոթի լծվեցին երևույթի դատափետման ու հարցի շահարկման գործընթացին։ Գրեթե կասկած չունեմ, որ Խաշթառակի դեպքը, որը շատ ցավալի դեպք է (ցավակցում եմ հարազատներին), արդեն որոշ ժամանակ անց իշխանության համապատասխան կառույցներն ու սատելիտ կեղծ «փորձագետ-հոգեբանները», ինչպես նաև կեղծ «իրավապաշտպանները» փորձելու են նաև քարոզչական իմաստով օգտագործել՝ Ստամբուլյան կոնվենցիան առաջ բերելու համար։

Ասեմ ավելին, իրականում Ստամբուլյան կոնվենցիայի բաղկացուցիչ մաս է համարվում նաև Լանզարոտեի կոնվենցիան, որը դեռևս մայիսին ԱԺ-ն վավերացրեց։

Հ.Գ. Ի դեպ, այս առիթով բազմաթիվ մտահոգիչ հարցեր բարձրացվեցին տարբեր մասնագետների և ընդհանրապես լայն հանրության կողմից։ Հավելենք, որ Կոնվենցիան այն վավերացրած պետություններին պարտադրում է տարրական և միջնակարգ կրթության ընթացքում սեռական շահագործումից, սեռական բնույթի բռնություններից պաշտպանվելու հետ կապված տեղեկություններ հաղորդել երեխաներին:

Հ.Գ.Գ. Այն հակաազգային քաղաքականությունը, որը գրեթե բոլոր ոլորտներում իրականացնում են Նիկոլը ու իր քայլած իշխանությունը, ևս մեկ անգամ վկայում է, որ գործ ունենք մի հավաքականի հետ, ում վերջնական նպատակը հայ Ազգի արժեհամակարգային ողջ պաշարը հնարավոր բոլոր մեթոդներով մսխելն է։