20-րդ դարի 10 զարմանալիորեն արյունահոսող կանայք

Խարանը (ստիգմա)` մարդու մարմնի վրա վնասվածքների հանելուկային դրսևորումը, որ համընկնում է Հիսուս Քրիստոսի խաչելության վնասվածքների հետ, կարող է լինել իրականության վրա գերիշխող հիստերիկ մտքի դրսևորում կամ կրոնական հրաշք: Կաթոլիկ եկեղեցու կողմից գրանցված առաջին ստիգմատիկը Ասիսիցի Սբ. Ֆրանցիսն է (1181-1226): Դարեր ի վեր այլոք ունեցել են վնասվածքներ և տարել երկնային տառապանքը: Նրանցից շատերը եղել են կանայք, և մեր ժամանակներում էլ խարանը շարունակում է հայտնվել:

Սկսած 1970-ից՝ Թերմինի Իմերես փոքր քաղաքում, Սիսիլին հայտնի ստիգմատիկ և վանական Հայր Պիոյի մահից հետո (վերևում պատկերված է Հայր Պիոն) 32 տարեկան Էնզա Միլանոն պնդեց, որ նա ունեցել է Հայր Պիոյի զարմանահրաշ տեսիլք: Նրա տեսիլքում Պիոն դաշույնով խոցել է իր ափերը, ոտքերը և կրծքավանդակը: Շուտով նրա մարմնի նշված մասերում նշաններ են հայտնվել: Երբ նշանները դարձան արնահոսող վերքեր, նա գնաց բժշկի: Բժիշկը մշակեց վերքերը, վիրակապեց ձեռքերը և ստորագրեց վիրակապերին` հնարավոր խարդախությունները կանխելու համար: Հաջորդ օրը բժիշկը հեռացրեց վիրակապերը, և Էնզայի վերքերը նույնիսկ ավելի բորբոքված էին: Նրա հետագա ճակատագիրը անհայտ է մնում:

Իտալիայի Կամիգլիանոյում ծնված ջերմեռանդ կաթոլիկ Մարիա Գեմա Ումբերտա Պիա Գալգանինիի մոտ առաջին անգամ խարանը հայտնվեց, երբ նա 21 տարեկան էր: Ասում են, որ նա միստիկ հայտնություն է ստացել Հիսուսից, Մարիամ Աստվածածնից, հրեշտակներից և սրբերից: Ցավոտ վերքեր են հայտնվել նրա ձեռքերի ափերին, ոտքերին, կրծքավանդակին, խոռոչներ ճակատին (տատասկներ թագից) և ճիպոտի տեղեր մեջքին: Արյունը հոսում էր խարանից ամեն հինգշաբթի օրվա գիշերվա ժամը 11:00-ից մինչև ուրբաթ օրվա ժամը 3:00–ը: Նա որոշ ժամանակ գաղտնի էր պահում իր ցավը, բայց ի վերջո գտավ հոգևոր ուղղորդող, ով ցանկանում էր, որ նա գրի «ընդհանրական խոստովանություն»` ինքնակենսագրական: Կյանքի մնացած մասը նա անցկացրեց աղոթքով և իր վերքերի տառապանքի մեջ, թեև նրան մերժեցին իր կյանքի երազանքը, այն է` դառնալ միանձնուհի: 1903-ին նա հիվանդացավ տուբերկուլյոզով:

Հյուսիս-ամերիկացի Մարի Ռոզ Ֆերոնին Հիսուսի տեսիլքն այցելեց, երբ երեխան վեց տարեկան էր: Մեծանալով կրոնապաշտ և ջերմեռանդ Մերին ավելի շատ աստվածային տեսիլքներ ունեցավ: 22 տարեկանից մինչև մահ նա կարգին սնունդ չի ստացել` ընդունելով միայն հեղուկներ և երբեմն էլ բացարձակապես ոչինչ: Նա նաև էքստազի մեջ էր ընկնում, որի ընթացքում իր պատկերացմամբ ինքն Աստծու հետ էր խոսում: 26 տարեկանում խարաններ սկսեցին հայտնվել` պատելով նրա ափերը, կրծքավանդակը, ճակատն ու ուսերը: Արյուն էր հոսում նաև նրա աչքերից և բերանից: Վերքերը հայտնվում էին ամեն ուրբաթ, հաճախ վկաների ներկայությամբ: Դրանք անհետանում էին շաբաթ: 1936 թվին ավելի քան 15,000 մարդ ներկա գտնվեց նրա թաղմանը: Նվիրյալները մինչ այժմ խնդրում են եկեղեցուն սրբերի շարքը դասել նրան:  

Ծնված Բավարիայի գեղջկական ընտանիքում՝ 18 տարեկանում ընկնելուց հետո Թերեսը մասամբ կաթվածահար էր: Մի այլ անգամ ցած ընկնելով` նա ժամանակավոր կուրություն ձեռք բերեց, 1919 –ին դարձավ կուրությունը դարձավ մշտական` գամելով նրան անկողնուն: Նա ստացավ խոր պառկելախոցեր: Վեց տարի անց նրա տեսողությունը հրաշքով վերականգնվեց: Վերականգնվեց նաև նրա քայլելու ունակությունը: 

1926-ին Թերեսը տեսիլք ունեցավ և սկսեց արյունահոսել կողքին ունեցած վնասվածքից: Հետո խարաններ հայտնվեցին նրա սրտից վերև, նրա ափերում և ոտքերին, ճակատին և մեջքին: Խարանները տանջալից էին: Նա առատորեն արյունահոսում էր: 2005 թ.-ին եկեղեցին նրան համարեց «Աստծո ծառա»:

Ծնվելով Լոնդոնում` Դորոթին վեց տարեկանում հիվանդանում է տուբերկուլյոզով և հինգ տարի գամվում անկողնուն: Նա երկու շաբաթ կոմայի մեջ էր և հետո ասաց, որ նրան հայտնվել է Հիսուսի տեսիլքը: Մինչ նրա ընտանիքը կարծում էր, որ նա կմահանա, նա հանկարծ նստեց անկողնում՝ կատարելապես առողջ և քայլելու ունակ:

Դորոթին հրապարակեց իր առաջին գիրքը 1914-ին` նկարագրելով այլ հրաշքներ և տեսիլքներ: Խարաններ էին հայտնվում իր ձեռքերի և ոտքերի վրա 1915-ին: Մինչ նրա ընտրած որոշ մարդիկ նրա խարանների ականատեսը դարձան, նա ուզում էր հանրությունից գաղտնի պահել խարանները մինչև իր մահը: 2012-ին որոշ միջոցառումներ եղան Բրիտանիայում` նշելու համար նրա զարմանահրաշ ապաքինումը 1912-ին:

Հեմոգրաֆիան խարանի հազվագյուտ տեսակ է, որի դեպքում արյունը վերքերից դուրս հորդելով կազմում է խորհրդանշաններ, պատկերներ կամ գրություններ: Հարյուրավոր առիթներով Նաթուզա Էոլոն ունեցել է և՛ խարան, և՛ հեմոգրաֆիա: Նա ծնվել է Իտալիայի Պառավաթիում և ամբողջ կյանքն անցկացրել այնտեղ: Առաջին անգամ խարանները հայտնվեցին Նաթուզայի ձեռքերին և ուսերին, և նա ունեցավ բազում երկնային տեսիլքներ: Երկու տարի անց իր վերքերին կպած վիրակապերի և թաշկինակների վրայի արյունը կազմեց խորհրդանշաններ, ինչպես օրինակ խաչ, սիրտ, տատասկե թագ, մարդկային ֆիգուրներ և բառեր: Այս ամենը լինում էր վկաների ներկայությամբ: Մի անգամ մի երկար աղոթք հայտնվեց: Հեմոգրաֆիան շարունակվեց մինչև նրա մահը:

Լեհական գյուղակում բնակվող ջերմեռանդ ընտանիքի դուստր կրոնապաշտ Մերին մտավ վարշավական կուսանոց 19 տարեկան հասակում: Իր կրոնական ծառայության ընթացքում նա բազում երկնային տեսիլքներ ունեցավ: Ասում են, որ նրա հետ կատարվել են զանազան հրաշքներ, օրինակ` նա միաժամանակ հայտնվել է երկու տարբեր վայրերում: Նա սկսեց տառապել գաղտնի խարանով, այն է` նա Քրիստոսի վերքերի ցավից տառապում էր, բայց դրանք տեսանելի չէին որևէ այլ մարդու:

Կյանքի ընթացքում նրա ընտանիքը և շատ այլոք կարծում էին, որ նա ցնդած է, սակայն նա երբեք չէր կորցնում հավատը: Իր մահվանը նախորդող վերջին մի քանի տարիները նա անցկացրեց աղոթելով և օրագիր գրելով: Նա սրբացվեց եղեղեցու կողմից 2000 թվին:

Բրետոնում ծնված Մերի Ջուլին սկսեց տառապել խարանից 23 տարեկանում: Վերքերը հայտնվում էին մարմնի տարբեր մասերում: Դրանց հետևում էր Մարիամ Աստվածամոր տեսիլքները: Հետազոտությունից հետո բժիշկը և Նանտես արքեպիսկոպոսը բավարարված էին. խարանն իսկական էր: Ժամանակի ընթացքում նա ձեռք բերեց մի այլ խարան` արնահոսող նշան կրծքավանդակին ծաղկի և խաչի տեսքով: Դրան հետևեց մի այլ տեսիլք: Սկզբում վերքերն արնահոսում էին ամեն ուրբաթ, հետագայում` միայն Ավագ Ուրբաթ: Նա հավատում էր, որ հաճախակի հարձակումների էր ենթարկվում սատանայի կողմից: Մերի Ջուլին շատ մարգարեություններ արեց և շարունակեց տեսիլքներ ունենալ մինչև կյանքի վերջը:

Պորտուգալիայում ծնված Ալեքսանդրինան մասամբ կաթվածահար դարձավ տասնչորս տարեկանում: Նա ցատկեց ննջարանի լուսամուտից` հնարավոր բռնաբարողներից խույս տալու համար: Տասնինը տարեկանում նա գամվեց մահճակալին և մնաց անկողնային ամբողջ կյանքի ընթացքում: 1938 թ.-ից ամեն ուրբաթ նա ունենում էր տեսիլքներ Քրիստոսից, որոնց ընթացքում նա տառապում էր գաղտնի խարանով և խաչելության տառապանքներով: Սա կրկնվել է ավելի քան 180 անգամ:

Նա նաև հավատում էր, որ սատանան նրան ուղարկում էր տառապալից սեռական տեսիլքներ և որ Աստված կատարում էր նրան արյան փոխներարկում այն խողովակից, որից սեր է հորդում: 1942 թ.-ից մինչև մահ նա ոչինչ չի ընդունել բացի Սուրբ Հաղորդության ջրից: Նա դասվել է սրբերի շարքը 2004-ին:

Մերի Էլեն Լուկասը ճանապարհորդել է ԱՄՆ-ով` ելույթներ ունենալով եկեղեցիներում և հոգևոր հիմնարկություներում իր հովվի` արքեպիսկոպոս Սքրանթոն Դիոսեսի և իր` Հիսուս Քրիստոսի տեսիլքների ուղղորդմամբ: Շատ բան հայտնի չէ փենսիլվանիացի մոր և կնոջ մասին, ոչ էլ այն հանելուկային խարանների մասին, որոնք արյունահոսում են ամեն Ավագ Ուրբաթ: Նա թույլ չի տալիս իրեն լուսանկարել և հագնում է ձեռնոցներ` իր վերքերը թաքցնելու համար: