Հայկական հայրենասիրությունը ինձ մեկ-մեկ հիշացնում ա հայկական իսկ բազառները։ Էն որ էրկու խումբ տղա իրար հանդիպում ու սկսում ա զրուցել մի թեմայով, ու մի խումբը հաստատ ամեն ձև ճիշտ ա, բայց մի հատ լեզվի սայթակում ա անում, էն մյուս խումբն էլ կախվում ա էդ սայթակումից ու գնաց... Մոռանում են հիմնական թեման, կպրճկվում են սայթակումից ու սկսում էդ մեկ սայթակման հաշվին արդեն ամբողջ բազառի պատճառ իրանց սխալը ճիշտ դարձնել։
Վերջ, էլ էս թեմայով որինչ չունեմ ասելու, քանի որ էնքան անդուր ա հունից դուրս էկել, էնքան հիմար մեկնաբանություններ եմ ստեղ-ընդեղ կարդացել, ոնց որ ոչ թե Կամազի արգելակիչն էր փչացած, այլ խալաթից վիավորվածների հայրենասիրական զգացմունքների արգելակիչը...
Մի խոսքով, ով հայ միասնական ժողովուրդ, քո միասնականության ուղղվածությունը մեկ-մեկ աբսուրդի ա հասնում։
