Հրաչյա Հարությունյանի մեջ կա միայն ցավ, դժբախտություն: Այդ աչքերը ի զօրու չեն հասկանալու թե ինչ է կատարվել: Դրանք որդեկորույս հոր աչքեր են:

Այս որդեկորույս հոր դժբախտության ցավը ոչ ոք իրավունք չունի սպառման աղբյուր դարձնելու:

Թող Աստված բոլորիս հեռու պահի ամեն տեսակ փորձանքից: Փորձանքը որ եկավ ոչ մեկ չի կարող տակից դուրս գալ...


Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել