Իզուր եմ սիրում...

Ես քեզ սիրում եմ՝

Ինչպես չեն սիրում դավաճաններին,

Ինչպես Քահանան մեղքն է սիրում,

Ինչպես մեռնողը կյանքն է սիրում:

Ես քեզ տիրում եմ՝

Ինչպես ձմեռը կանաչ տերևին,

Ինչպես արյունը մեռնող շուրթերին,

Եվ ինչպես գույնը կտավն է տիրում:

Ես քեզ սիրում եմ՝

Ինպես սիրում եմ միայնությունս:

Սիրում եմ այնքան,

Որքան սիրում եմ քար լռությունս:

Եվ սիրում եմ քեզ՝

Այքան եմ սիրում,

Որքան չեն սիրում:

Ես սիրում եմ քեզ ստից առավել,

Երբ սուտն ինձ համար երկինքն է բացել:

Ես քեզ տիրում եմ՝

Ինչպես մտքերս թղթին են տիրում,

Այդ նույն թղթերիս կրակն է տիրում:

Ես քեզ սիրում եմ առավել մեղքից,

Իսկ քեզ սիրելը ծանր է մեղքից:

Եվ սիրում եմ ես մեղքերդ նույնիսկ,

Որոնք իմ հանդեպ ու Աստծուն ուղղված,

Նուրբ հանաքներ են,

Սիրում եմ ես քո և այն կերպարը,

Որ Աստված չունի:

Սիրում եմ, գիտեմ, իզուր եմ սիրում…

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:

Տպել