Մի երիտասարդ տղամարդ, ով ուզում էր, ինչ գնով էլ լինի, գտնել Ճշմարտությունը, այնքան ուժեղ գտնվեց, որ թողեց իր ընտանիքը, ընկերներին և գնաց Ճշմարտությանը փնտրելու: Նա եղավ բազմաթիվ երկրներում, կտրեց, անցավ շատ ծովեր, բարձրացավ լեռներ, անցավ ծանր փորձությունների ու տառապանքի միջով:
Մի օր նա արթնացավ այն մտքից, որ ինքն արդեն յոթանասունհինգ տարեկան է, բայց դեռ չի գտել ճշմարտությունը, ու հուսահատությունից որոշեց դադարեցնել որոնումներն ու վերադառնալ տուն:
Ու, քանի որ նա այլևս առաջվա նման ջահել չէր, տունդարձի ճանապարհը նրանից խլեց երկար ամիսներ:
Նա հասավ տուն, բացեց դուռն ու… գտավ բոլոր այդ տարիներին իրեն սպասող Ճշմարտությանը:
Հարց
-Այդ ճամփորդություններն օգնեցի՞ն նրան գտնել Ճշմարտությունը:
Պատասխան
-Ոչ, բայց ճամփորդություններն օգնեցին ճանաչել նրան:
Աղբյուր՝ Էնթոնի դե Մելլո, «Երբ է Աստված ծիծաղում» գրքից