Այսօր ՎԱՐԴԱՎԱՌԻ տօնն է, երբ հեթանոսական հին օրերէն՝ հայկական աւանդութիւն է ՋՈՒՐ ցօղել իրար վրայ, խինդ ու ծիծաղով, յուլիսեան տաք օդին՝ ջուրին առթած զովութիւնը, թարմութիւնը, օրհնութիւնը....բնութեան տարերքի մաքրութիւնը փոխանցելով իրարու...: Մեր նախնիք այնքան մօտ էին ԲՆՈՒԹԵԱՆ, ՏԻԵԶԵՐՔԻ նախատարրերուն, կ՛ապրէին անոնց հետ ՆԵՐԴԱՇՆԱԿ կեանք մը...Իսկ ՋՈՒՐԸ հիմնական էատարրերէն մէկն է բնութեան: ԱՌԱՆՑ ՋՈՒՐԻ, ՉԻ ԿՐՆԱՐ ԿԵԱՆՔ ԳՈՅՈՒԹԻՒՆ ՈՒՆԵՆԱԼ....Վարդավառի տօնին առիթով, որքան բաղձալի պիտի ըլլար խորզգալ ԲՆՈՒԹԵԱՆ տարրերու կենսական կարեւորութիւնը, գուրգուրալ անոնց, խորապրիլ մեր բնաշխարհի հմայքն ու գեղեցկութիւնը, յանձնառու ըլլալ պահել-պահպանելու անոնց անաղարտութիւնը, քանզի ԲՆՈՒԹԻՒՆԸ ՄԵՐ ԲՈԼՈՐԻՆ ՄԱՅՐՆ Է:

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել