Չորս երեխաներ և նրանց տատիկը մահացել են երեկ՝ նոյեմբերի 16-ին, Նոր Հաճնում, շմոլ գազից։
Մամուլը հաղորդում է. «Ոստիկաններն ու քննիչները նշված տանը հայտնաբերել են այդ տան բնակիչներ 77-ամյա Ժաննա Սիմոնյանի, 16-ամյա Էդուարդ Մ.-ի, 12-ամյա Սերինե Մ.-ի, 15-ամյա Տիգրան Ս.-ի եւ 14-ամյա Ժաննա Մ.-ի դիերը»:
Երեխաների ծնողներն ամուսնալուծված են, ապրում են Ուկրաինայում, երեխաները մնացել են տատիկի մոտ։
Բայց սա ամենը չէ. սոցապ նախարար Զառա Բաթոյանի հայտարարությունից պարզվում է, որ այդ երեխաներից երկուսը հաճախել են գիշերօթիկ դպրոց, սակայն սեպտեմբերի մեկից նրանք այլևս չէին հաճախում, քանի որ կառավարությունը սկսել էր գիշերօթիկները փակելու գործընթաց։
Կառավարությունը ծրագրել է մինչև դեկտեմբեր փակել Հայաստանում գործող 4 գիշերօթիկները, սակայն փակման գործընթացն արդեն ամառվանից սկսվել է։
«Ազատությունը» հաղորդում է. «4 գիշերօթիկներում հունիսին 260 երեխա է եղել, այժմ նրանք 130-ն են։ Ըստ նախարարի՝ գնահատվել են բոլոր երեխաների և նրանց ընտանիքների կարիքները, 43 երեխայի դեպքում խնդիր կա․ նրանք այս պահին տուն վերադառնալ չեն կարող, իսկ պատճառները տարբեր են՝ բռնությունից մինչև բնակարանային խիստ անբարենպաստ պայմաններ»։
Այսինքն՝ նախարարությունը որոշել է, որ Նոր Հաճնի այս երկու երեխաների դեպքում խնդիր չի լինի, եթե ծեր՝ 77 տարեկան կնոջ հույսին թողնեն չորս երեխաների խնամքը։ Պարզվեց՝ խնդիր կար, որն ավարտվեց ողբերգությամբ։
Հայաստանում ծայրահեղ աղքատներից շատերը, չկարողանալով պահել երեխաներին, տալիս են գիշերօթիկ։ Ինքս գրել եմ այդպիսի ընտանիքի մասին։ Հիշում եմ կնոջը, չորս երեխա ուներ, ամուսինը բանտում էր, տուն չուներ, մի ունևոր մարդ գյուղում գոմի պես տեղ էր տվել, որ տանիք ունենա, տներ մաքրելով մի կերպ գումար էր աշխատում, չորս երեխաներն էլ գնում էին գիշերօթիկ։ Կինը ասում էր, որ գիշերօթիկը փրկություն է, քանի որ չէր կարող երեխաներին կերակրել։ Երբ իմացա, որ գիշերօթիկները փակում են, հիշեցի այս ընտանիքը, ու պատկերացրի, թե բազմաթիվ աղքատ ընտանիքներ ինչ ծանր վիճակում են հայտնվելու։ Այժմ՝ այս ողբերգությունը։
Սոցապ նախարար Զառա Բաթոյանը արդարանում է. «Արդեն սկսել են շահարկել Կոտայքի մարզում ժամեր առաջ հայտնի դարձած ողբերգական պատահարը` երեխաների մահվան մեջ մեղադրելով ինձ, քանի որ նրանցից երկուսը՝ 15 և 14 տարեկան քույր ու եղբայրը, գիշերօթիկի սան են եղել: Նրանք (ինչպես մինչ այս բոլոր շաբաթ-կիրակիները) ապրել են տատիկի հետ:
Ըստ նախնական տեղեկությունների` նրանք մահացել են խոհանոցում տեղադրված գազի կաթսայից առաջացած շմոլ գազից:
Ծնողները ամուսնալուծվել ու մեկնել են երկրից, տատիկը և 4 թոռնիկներն ընդգրկված են եղել սոցիալական ծրագրերում, մասնագիտական ուսուցման ծրագրեր են նախատեսվել եղբոր համար, երեխաները դեռևս սեպտեմբերից վերադարձել են ընտանիք և ապրել են իրենց օրինական խնամակալի՝ տատիկի հետ, ով սիրել և հոգ է տարել նրանց մասին:
Մեծ ցավ եմ ապրում պատահածի համար: Եթե որևէ մեկը, այդ թվում` նախարարությունը և ես անձամբ, մեղավոր է այս դժբախտ պատահարի համար, իրավապահ մարմինները պետք է անկաշկանդ գործեն:
Իսկ երեխաների հետ կատարված նման դեպքը շահարկողների բարոյական նկարագիրը թողնում եմ ձեզ:
Զգույշ եղեք և հետևեք անվտանգության կանոններին»:
Նախարարի խոսքի ենթատեքստն ասում է՝ եթե նույնիսկ նրանք գիշերօթիկ այցելեին, միևնույն է, շաբաթ-կիրակի տուն էին գալու ու մահանալու էին։ Մի քիչ ցինիկ է հնչում։ Նախ՝ նրանք հայտնաբերվել են շաբաթ՝ ցերեկվա ժամը մեկին, դեռ հայտնի չէ, թե որ ժամին են մահացել։ Եվ նաև, եթե շարունակեին գիշերօթիկ հաճախել, իրադարձությունների հաջորդականությունը կարող էր այլ լինել։ Իսկ ահա վերջին նախադասությունը՝ «Զգույշ եղեք և հետևեք անվտանգության կանոններին», արդեն վառ ցինիզմ է՝ նետված չորս երեխաների և ծեր կնոջ մահվան հետևից։
Եթե այս պատմության մեջ որևէ մեկին զգուշության կոչ պետք է անել, ապա առաջին հերթին՝ կառավարությանը, որ զգույշ եղեք և ձեր լիբերալ կոչվող ռեֆորմներով մի վերացրեք պետության հոգածությունը կարիքավոր մարդկանց նկատմամբ։
Այս ողբերգության, նաև բազմաթիվ ընտանիքների նկատմամբ անհոգի վերաբերմունքի համար, որ նրանց զրկել են գիշերօթիկ դպրոցների միջոցով երեխաներին խնամք ստանալու հնարավորությունից, պատասխանատու է ոչ միայն սոցապ նախարարը, այլև ամբողջ կառավարությունը։
Կառավարության նեոլիբերալ գաղափարախությունը, մասնավորեցման ու խնայողության անհոգի քաղաքականությունն աշխատանքից զրկում է բազմաթիվ պետական ծառայողների. պարբերաբար լուրերով հաղորդում են նոր բնագավառների մասնավորեցման մասին, պետական աուդիտները փակվում են, որ մասնավորին տան, բանակում ճաշարանները տրվում են մասնավորին և այլն, և այլն։ Նաև տարեցների ու երեխաների խնամքն է մասնավորեցվում։
Վարչապետը հայտարարում է, թե տարեցների տների, մանկատների, գիշերօթիկների ծառայությունները մրցույթով տալիս են մասնավոր կազմակերպությունների։ Այսինքն՝ վարչապետը հոգատարությունը, ապրումակցումը վերացնում է ու խնամքի գաղափարը առևտրականացնում, հանում շուկա, որ մասնավորները մրցելով, այսինքն՝ իրար գզելով փողի տեր դառնան ու այդպես ծառայություն մատուցեն։ Հավանաբար, մի այդպիսի առևտրային ծառայություն էլ Նոր Հաճնի ընտանիքին էին նախատեսել կամ չէին նախատեսել։
Եթե վարչապետի հավատամքն այն էգոիստական մոտեցնումն է, թե ամեն ինչ պայմանավորված է անձնական շահով, և քանի որ պետական կառույցի մեջ անձնական շահ չկա, հետևաբար, պետությունը չի կարող որակյալ ծառայություն մատուցել՝ լինի Բաթոյան, թե այլ նախարար, ուրեմն՝ ամեն ինչ, նաև երեխաների ու ծերերի խնամքը պետք է մասնավորեցնել, էլ ինչո՞ւ իշխանությունը փոխեցին, հեն է, հանրապետական նախարարը կմնար, կմասնավորեցներ ամեն ինչ։ Կամ էլ, եթե չէին կարող համոզել, ամեն ինչ կմնար նույնը, ու Նոր Հաճնի երեխաները կշարունակեին հաճախել գիշերօթիկ։
Անցյալ տարի վարչապետը դժգոհում էր, թե 350 հազար մարդ աշխատում է, որ իր հարկերով 800 հազար մարդ պահի։ Այժմ 800 հազարից կարող են հինգ հոգու հանել։
Եթե սոցապ նախարար Զառա Բաթոյանը խմբակային շահերից ավելի բարձր իդեաներ ունենար, ապա հասկանալով, թե ինչ անհոգի գաղափարախոսության իրագործողն է ինքը, արդարանալու փոխարեն հրաժարական կտար։ Հրաժարական առաջին հերթին այն գաղափարախոսությունից, որ հենց իրեն հռչակել է ապաշնորհ մեկը, ով, պետական պաշտոնին հայտնվելով, ի վիճակի չէ գիշերօթիկների ու ծերանոցների որակը բարձրացնելու և ստիպված մասնավորեցնում, այսինքն՝ երեխաների, ծերերի ու մյուս կարիքավորների խնամքը տալիս է ինչ-որ փողամոլների։
