Կնոջս հետ ծանոթացել ենք շատ վաղուց։ Ես սիրահարվեցի նրան դեռ տարրական դասարաններից։ Մենք դպրոցում 4 տարի միասին էինք նստում։ Նա միշտ մազերը երկու հյուս էր անում, որոնք քաղցր բուրում էին։
Մենք ընկերացանք, բայց ես լռում էի զգացմունքներիս մասին։11-րդ դասարանում ես առաջարկեցի ավարտական երեկոյին նրա զույգը լինել և նա համաձայնեց։ Կարծեցի, թե դա նշան է, ու այդ երեկո խոստովանեցի զգացմունքներիս մասին։
Նա փոխադարձությամբ չպատասխանեց և ասաց, որ ինձ վերաբերվում է որպես լավ ընկեր։Ես ընկճված էի և բացի նրանից ոչ ոքի չէի տեսնում։ Համալսարան ընդունվելով՝ սկսեցի խորանալ ուսման մեջ և հիանալի կրթություն ստացա։
Ավելի ուշ աշխատանքի տեղավորվեցի և արագ կարիերայի աճ գրանցեցի։ Ես լավ էի վաստակում և շուտով կարողացա բնակարան գնել քաղաքի կենտրոնում։Դպրոցական ընկերներով մենք հաճախ հանդիպումներ էինք կազմակերպում, և ես ամեն անգամ երազում էի տեսնել նրան, բայց նա չկար…
Համադասարանցիներս ասում էին, որ նա այլ քաղաքում է ապրում, բայց ես չհուսահատվեցի։ Ու ահա մի անգամ նա եկավ և ես միանգամից «հալվեցի» ։ Նա ինձ նայում էր առաջվա մանկական աչքերով։ Բանկետից հետո մենք որոշեցինք ակումբ գնալ և մի բան խմել. իմ առաջին սերը եկավ մեզ հետ։ Այնտեղ մենք խոսում էիք, և ես հասկացա, որ մինչև հիմա սիրում եմ նրան։ Մենք հեռախոսահամարներով փոխանակվեցինք, որպեսզի հետագայում չկորցնենք իրար։
Այդ հավաքույթից հետո ես սկսեցի հաճախ հանդիպման հրավիրել նրան և կրկին խոսեցի զգացմունքներիս մասին, բայց այս անգամ նա փոխադարձաբար պատասխանեց։ Ես յոթերորդ երկնքում էի։
Մեկ ամսվա ընթացքում մենք կազմակերպեցինք մեր հարսանիքը և տեղափոխվեցինք իմ բնակարան։Աշխատանքի հարցում նրա բախտը չէր բերել, և ես խնդրեցի չշտապել, քանի որ իմ վաստակածը բավականացնում էր մեզ։ Նաև ինձ հաճելի էր վերադառնալ տուն ու տեսնել տաք ճաշ ու գեղեցկուհի կնոջը՝ խոհանոցում։
Շուտով սկսեցի նկատել, որ կինս դարձել է ոչ առույգ և ինձ գրեթե ուշադրություն չի դարձնում։ Գլխումս սնհեթեթություններ սկսեցին պտտվել և շուտով ես հանձնվեցի։ Տանը երկու տեսախցիկ տեղադրեցի, որպեսզի հետևեմ նրան։
Դրանցից մեկը միջանցքում էր՝ տեսնելու համար, թե ով է մտնում խոհանոց, իսկ երկրորդը՝ մեր ննջասենյակում։Աշխատանքի վայրում երկար ժամանակ մտածում էի և չէի միանում տեսախցիկներին։
Ես վախենում էի, քանի որ կարող էի տեսնել այն, ինչը ցավ կպատճառեր ինձ։ Արդյունքում վերջապես միացա, և տեսածս պարզապես շոկի մեջ գցեց ինձ։ Կինս ամբողջ օրը հավաքում էր տունը, ապա գնաց գնումների ե անգամ չնստեց հանգստանալու համար։
Արդեն երեկոյան, երբ պետք է տուն վերադառնայի, նա նստած էր հայելու առջև, որպեսզի իրեն կարգի բերի և ուրախ դիմավորի ինձ։ Ես չէի սպասում այսպիսի հավատարմություն տեսնելուն։
Ես նետվեցի դեպի ծաղկի խանութ և վերադարձա սիրելի կնոջս մոտ։ Նրան վերցրի, և միասին գնացինք ռեստորան։ Այնտեղ ես պատմեցի ամենի մասին, իսկ նա ժպտաց և ասաց, որ ինձ այնքան շատ է սիրում, որ անգամ չի կարող այլ տղամարդկանց նայել։
Ես ամաչում էի նվաստ քայլի համար, բայց այժմ նրան սիրում եմ ավելի ու ավելի շատ, քան առաջ։ Նա իմ կյանքում վառ արև է դարձել։
