• Հատվածներ Մեծերի սիրային նամակներից ...
  • Նապոլեոնը - ժոզեֆինային ...

    «Սիրելիս,խնդրում եմ ,հաճախ մտածիր իմ մասին,,,գրիր ամեն օր...Դու կամ լավ չես զգում քեզ,կամ չես սիրում ինձ...միթե կարծում ես ,որ իմ սիրտը մարմարից է ...???Միթե իմ տառապանքները քեզ համար միևնույնն են...???Ակնհայտ է,որ դու լավ չես ճանաչում ինձ...Ես չեմ կարող հավատալ դրան...Դուք ,որին բնությունն օժտել է բանականությամբ,քնքշությամբ,գեղեցկությամբ,,,Դուք -միակ թագուհին իմ սրտի,,,,Դուք -և դա ,իհարկե,Ձեզ լավ հայտնի է ,թե ում իշխանությունն է ինձ վրա անսահման.... »
     

                                                              
                                         Չի եղել մի օր ,որ ես չսիրեմ քեզ..չի եղել մի  գիշեր,որ չսեղմեմ քեզ գրկիս մեջ...և չի եղել դեպք,որ չանիծեմ իմ պատվախնդրությունն ու փառքը ,որոնք  ինձ հեռու են պահում  իմ կյանքի սրտից ....ստիպում են լինել հեռու քեզանից...»

                                               «Այն օրը,երբ դու կասես,-Չեմ սիրում քեզ այլևս,-կդառնա իմ սիրո կամ    իմ կյանքի վերջին օրը...

    Եթե իմ սիրտը լիներ այնքան անարգ ու չնչին  ,որ համարձակվեր սիրել քեզ առանց փոխադարձ սիրո ,,,ես կհրամայեի պոկել նրան ինձանից....
    Ա՜խ, Ժոզեֆինա...Ժոզեֆինա.....».

    «Հիշում ես բառերն այն,որ ասեցի քեզ մի օր...???-Բնությունը պարգևել է ինձ ուժով ,աներեր ոգով...
    Իսկ քեզ նա հյուսել է ժանյակներից ու օդից ...
    Մնաս բարով...Ա՜խ,եթե դու դադարել ես սիրել ինձ ,նշանակում է դու երբեք էլ չես սիրել ինձ...
    Ու ես ափսոսալու շատ բան կունենամ...»

    «Իմ զարթոնքը լի է Ձեզնով...Ձեր պատկերն ու Ձեզ հետ անցկացրած  արբեցուցիչ երեկոն  հանգիստ չեն  տալիս իմ զգացմունքներին..անզուգական,իմ քնքուշ Ժոզեֆինա..այդ ինչ տարօրինակ բաներ եք անում իմ սրտի հետ,,,երբ հանկարծ պատկերացնում եմ ,որ զայրացած   եք , տխուր կամ   անհանգստացած ,կտոր-կտոր է լինում սիրտս ...ու Ձեր ընկերն այլևս չի գտնում հանգիստ»:


    .«եթե դու ինձ այլևս չես սիրում... ապա ես այլևս անելիք չունեմ այս աշխարհում....
    Եթե ինձ հարցնեն ,թե լավ եմ քնել...մինչ այդ հարցին պատասխանելը ես կսպասեմ քո հաղորդագրությանը,որ դու լավ ես... ու, եթե դու լավ ես ՝ուրեմն ես էլ լավ կլինեմ»...

    « Իմ պահապան հրեշտակը,որն  ամենադժվար պահերին  հովանավորել է ինձ,թող պահպանի քեզ...ավելի լավ է ես մնամ անպաշտպան... և թող  նա քեզ  պաշտպանի միայն ...»
                                                                              

    «Իմ միակ Ժոզեֆինա-հեռու քեզանից ողջ աշխարհն ինձ անապատ է թվում,որտեղ ես մենակ եմ...Դու տիրացել իմ ամբողջ հոգուն..դու իմ միակ միտքն ես ,երբ ինձ զզվեցնում են ձանձրալի արարծները,որոնք մարդիկ են կոչվում,,,ու երբ ես պատրաստվում եմ անիծել կյանքը...ձեռքս դնում եմ սրտիս,ուր քո նկարն է...նայում եմ նրան ............ու սերն ինձ համար  անսահման պայծառ երջանկություն է թվում ՝մթագնած միայն քեզ հետ բաժանումով.. Դու կգաս ,չէ?,կլինես կողքիս,,,?իմ գրկի մեջ...Արի...Արի..»:



    Ամեն գիշեր մտովի գրկում եմ քեզ...շոյում քո մետաքսե կուրծքը...ավելի ներքև...գրկում եմ քեզ ամբողջովին.....
     Ես առանց քեզ - ոչինչ եմ .....Չեմ կարող հասկանալ,թե ինչպես եմ ապրել առանց քեզ առաջ..
    իմ բոլոր մտքերը գամված են քո ննջասենյակին...քո անկողնուն...քո սրտին...
    Հազար համբյուր քո աչքերին,քո շուրթերին...քո լեզվին...աշխարհի ամենալավ քո փոքրիկ .....
    Օ՜հ, հիշում ես այն քաղցր երազը,երբ ես նետում էի քո գուլպաները,քո մետաքսներն ու  սեղմում  քեզ այնպես ,որ դու ամբողջովին հայտնվում էիր իմ սրտում,,,Օ՜հ,ինչու  բնությունը չի ստեղծել նման հնարավորություն...Ինչ հրաշալի կլիներ...»:
    Նապոլեոնը կարող էր նաև գրել այսպիսի նամակ...)))
    «Ես այլևս քեզ չեմ սիրում...հակառակը,ատում եմ քեզ :Դու մի զզվելի ,հիմար ,անհեթեթ կին ես:Դու ինձ բոլորովին չես գրում:Դու չես սիրում քո ամուսնուն:Դու գիտես ,թե որքան ուրախություն են պատճառում քո նամակները նրան ու չես կարող  թեթևակի մի քանի տող գրել:
    Հետաքրքիր է,այդ ինչով ես զբաղված  ամբողջ օրը,Մադամ:Այդ ինչ անհետաձգելի գործեր են խլում ձեր ժամանակը,որոնք խանգարում են Ձեզ գրել Ձեր շատ լավ սիրեկանին:
    Ինչն է խանգարում Ձեր քնքուշ ու հավատարիմ սիրուն,որը Դուք  նրան խոստացել էիք...Եվ ով է Ձեր նոր գայթակղիչը..նոր սիրեցյալը,որը հավակնում է Ձեր  ողջ ժամանակին  ,թույլ չտալով Ձեզ զբաղվել ամուսնով...
    Ժոզեֆինա զգուշացիր ,մի գեղեցիկ գիշեր  ես կկոտրեմ քո սենյակի դուռն ու կկանգնեմ  քո առջև :
        Իսկ իրականում ,իմ սիրելի ընկեր, ինձ մտահոգում է այն,որ չեմ ստանում քեզանից լուրեր...արագ  գրիր ինձ չորս էջ նամակ ու միայն այն հաճելի բաների մասին,որոնք կլցնեն իմ սիրտն ուրախությամբ ու գորովանքով...
    Հուսով եմ ,շուտով կսեղմեմ քեզ գրկիս մեջ ու կծածկեմ քեզ միլիոնավոր համբույրներով..այրող,ինչպես արևի շողերը հասարակածում...
    Բոնապարտ»

    • Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
    print Տպել