Այսօր Լենին պապիկի ծննդյան օրն է, սակայն նրա «սաստավի» մի քանի սխրագործության մասին եմ խոսելու:
Այն, ինչ անում էին հրեա մասոնները 100 տարի առաջ ցարի գահը տապալելուց հետո սոցիալիստ կոչեցյալների ձեռքով և Լենինի դեմքով, ուրիշ բառով, քան ցեղասպանություն, բնորոշել հնարավոր չէ. մարդկանց քառատում էին, այրում, ողջ-ողջ թաղում, չէին խնայում ո՛չ երեխաներին, ո՛չ հղիներին:
1918 թ. սեպտեմբերի 5-ին «Կարմիր տեռորի» մասին դեկրետն ընդունվեց: «Կարմիր տեռորի» գաղափարական հիմքը տալիս էր Լենինը, ով ցիտում էր Կարլ Մարքսի այն միտքը, որ նոր հասարակարգի ձևավորման տանջանքները կարելի է թեթևացնել հեղափոխական տեռորով: Լենինը նշում էր, որ բարոյականությունը կեղծ կատեգորիա է, և բարոյական է այն ամենն, ինչ օգտակար է հեղափոխության համար:
1918-ին բոլշևիկները հռչակեցին իրենց հայտնի «Եկեղեցու մասին» տրակտատը, որով սկսվեց ուղղափառության դեմ արվող կոնկրետ ցեղասպան քաղաքականություն: Այլ կերպ դա չի կարելի բնորոշել, քանի որ բոլշևիկյան քաղաքականության մեխերից մեկն ուղղափառության իսպառ վերացումն էր, ինչն իր հերթին խոսում է այն մասին, որ կոնրկրետ պետք է ոչնչացվեր ողջ հավատացյալ ժողովուրդը (ի դեպ, հիշեցման կարգով նշեմ, որ ռուսական եկեղեցու դիրքերը ցարի օրոք հզոր էին և համատարած): 1918 թվականի ընթացքում ոչնչացվեցին 300 հազար հոգևոր ծառայողներ` քահանաներ, եպիսկոպոսներ, եկեղեցու սպասավորներ:
Միայն կրոնական բռաճնշումների ընդհանուր թիվն անցնում է 2 միլիոնից (մոտ կես միլիոնի են հասնում քաղաքական գաղափարներով հալածվածները): Եկեղեցիները վերածվում էին համակենտրոնացման ճամբարների, և մարդկանց պահում էին հենց այդ տարածքերում, որտեղ էլ տեղի էին ունենում զանգվածային կացնահարություններն ու կախաղանները, որոնց թիվն իրականում անհայտ է:
