Գյոզալական քաղաքը վերածեցին քրջի բազարի ու մի հատ էլ հիանում են մի քանի դրած գունավոր լամպոչկաների համար: Գեղցիաքաղքենիզմի (չշփոթել «գյուղացի» կամ «քաղաքացի» բառերի հետ, ինքս էլ գյուղի տղա եմ) չտեսները քաղաքը պատկերացրել են որպես միայն շենք ու դեկորացիա, գյուղը՝ վայրի անտառ՝ հեռու լինելով «քաղաք», «քաղաքակրթություն» բառերից, որտեղ զբոսայգին նույնպես քաղաքային մշակույթի անբաժանելի մաս է, զբոսնելու մշակույթն էլ քաղաքային պետք է լինի, ոչ թե քաղքենիագեղցիական...
Հետ ենք բերելու Երևանը: Դանդաղ, բայց հետ ենք բերելու:
Նյութի աղբյուր՝ https://www.facebook.com/styopa.safaryan.9/posts/957063837832449?notif_id=1552729697653807¬if_t=close_friend_activity&ref=notif
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել
