Դպրո՞ց, թե՞ «պապական կալվածք»

ՀՀ կրթական համակարգում տեղի են ունենում նկատելի անհասկանալի ու ուղղորդված գործողություններ. տնօրենները կրթական օջախները սարքել են իրենց հոր սեփական «բոստանը» և կուլակին բնորոշ քայլեր են կատարում, ու այս հարցերի մասին ընդհանրապես ոչ մի գործողություն պատկան մարմինների կողմից: 

Կխոսեմ Ավանի թիվ 124 դպրոցի շուրջ ընթացող եռացող կաթսայի մասին: Դպրոցն ապրում էր իր հանգիստ առօրյայով մինչ այն պահը, երբ 104 դպրոցի տնօրեն Հայկուշ Նիկոյանը կոլեկտիվի պահանջով հրաժարական տվեց, և 124 դպրոցի տարրական դասարանի ուսուցիչ և համատեղության կարգով նաև տնօրեն Նաիրա Մարտիրոսյանը տնօրեն նշանակվեց՝ հաղթելով անհասկանալի մրցույթով: Նաիրա Մարտիրոսյանը նշանակման պահից աչքի ընկավ ֆինանսների նկատմամբ մեծ սիրով (բացի տնօրեն լինելուց՝ նա իր տարրական դասարանի երեխաների հետ մասնավոր պարապմունքներ էր անցկացնում համապատասխան գումարի դիմաց): Թվում է, թե նշվածի մեջ ոչ մի տարօրինակ բան չկա, սակայն այստեղ սկսվում է ամենահետաքրքիրը:   

Մարտիրոսյանը 104-րդ դպրոցում միայն տնօրենի աշխատավարձ ուներ, զրկված էր դասարանից, նաև մասնավոր աշակերտներից և որոշում է 124 դպրոցի կազմաքնադման գործընթացը. աստիճանաբար իր 124-ի աշակերտներին տանում է նոր դպրոց՝ մեխանիկորեն դատարկելով կրթօջախը (իր գործունեության 6 տարիների ընթացքում տեղի է ունեցել հետևյալը. տնօրեն ընտրվելուց հետո մեծ հոսքով 124 դպրոց է բերել աշակերտներ, ուսուցիչների հետ վերաբերվել արհամարհանքով, կազմակերպել անհասկանալի պրակտիկաներ, որոնց ֆինանսական հատվածը նույնպես պահել է քողարկված): Նա ծնողներին համոզում ու հորդորում է, որ երեխաներին տեղափոխեն իր «կալվածք»՝ սեփական միջոցներն ապահովելու համար։ Այստեղ ակնհայտ է, որ գործ ունենք կոռուպցիոն լուրջ սխեմայի հետ, որի մասին պետք է իրազեկվեն պատկան մարմիններն ու ոլորտի պատասխանատուները: