Սրա մասին գրել եմ, բայց ստիպված եմ կրկնել. Փաշինյանի՝ վարչապետ ընտրվելուց հետո արձանագրել եմ նրա կատարած սխալները, ընդ որում՝ ոչ սարկաստիկ ոճով, քանի որ գնահատել եմ նրա կատարած հիմնական գործը: Իսկ սխալների արձանագրումն էլ ունեցել է հետայսու նրան սխալներից զերծ պահելու նպատակ: Այլապես եթե իշխանավորին անընդհատ ասվի, որ վերջինս անսխալական է, ապա ինքն էլ կհավատա դրան և կտապալի իր սկսած գործը. վկա ջրի աղբյուրը փակած հրեշին սպանող երիտասարդի՝ հրեշի վերածվելու անընդհատ գործընթացը: Սակայն ԱԺ-ի ընտրություններից մեկ-երկու ամիս առաջ նրան սխալ հանելն այն անձանց կողմից, ով ինձ սերժական էր համարում անձամբ Նիկոլի սխալները բացահայտելու պատճառով, հարված է նրան մեջքից: Էլ չեմ խոսում առանձին կուսակցություն հիմնադրելու մասին, ինչը բնականաբար ձայներ է խլելու հիմնական հեղափոխական ուժից՝ առանց խորհրդարան մտնելու երաշխիքի: Իսկ այդ ձայները հետո արդեն համամասնորեն կբախշվեն անցյալից ժառանգված կուսակցությունների օգտին. կարծում եմ, որ դրանից լավ ծառայություն քրեաօլիգարխիան չէր էլ կարող սպասել արմատական հեղափոխականներից: ՀԳ. Ի դեպ, արմատականությունը բոլոր ժամանակներում հակադիր քաղաքական ուժերը կապող դասական միջոց էր:
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
