ՍՓԻՒՌՔԱՀԱՅ կեանքը ճահիճի է նման... Այստեղ ճախրելու համար երկինքը այնքան նեղ է, հորիզոնը սահմանափակ... ՀԱՅ ՀՈԳԻՆ դատապարտուած է իր նեղ պատեանին մէջ ամփոփուելու, կծկուելու... ՀԱՅՐԵՆԻ ԵԶԵՐՔԸ ուրիշ է, այնտեղ կրնայ հայ հոգին սաւառնիլ հայոց երկնակամարին տակ....ազատ ու անկաշկանդ, հայոց լեռներն ի վեր, Մասսեաց հայեացքին տակ..., պատմութեան շունչով շնչաւորուած: Ներշնչման ու ոգեշնչման հզօր ոյժ է ՀԱՅՐԵՆԻ ՀՈՂԸ, ուր կրնաս ամուր քալել, ոտքերուդ տակ զգալով հայոց հողի կենարար աւիշը, տոկունութիւնը... Ո՞Վ ԿՐՆԱՅ ԼԻՈՎԻՆ ԶԳԱԼ, ԽՈՐԱՊՐԻԼ ՏԱՐԱԳԻՐ ՄԱՐԴՈՒ ՈՂԲԵՐԳԱԿԱՆՈՒԹԻՒՆԸ....
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել
