Նայում էի շուրջ 15 տարի ԿԳԲ ղեկավար աշխատած Վլադիմիր Սեմիչասնիի հարցազրույցներից մեկը, որտեղ նա նախ մեղմիկ բացահայտում էր Անդրոպովի կերպարը, որ նա էդքան էլ դուխով տղա չէր, ինչպես ընդունված էր համարել, / դաժե ես եմ վերջերս իմացել դրա մասին ՃՃՃ/ դեռ ավելին, լավ էլ վախկոտ ու մառազմատիկ դեմք ա եղել, բայց կարևորը էդ չի կարևորը էս Սեմիչասնին ասում ա, իր ԿԳԲ շեֆ եղած վախտով ինքը գեներալի կոչում մարդկանց չէր տալիս, որ գոնե էդ կոչումը ինչ-որ արժեք ունենար, ու չնայած որ ԿԳԲ-իշնիկները երեխայի նման ուրախանում էին զնաչոկ ու աստղեր ստանալուց, ինքը էդ կոնֆետներով նրանց չէր շփացնում ՃՃՃ
Ասածս ինչ ա, որ եթե ԽՍՀՄ-ի որոշ ղեկավարներ են հասկացել, որ չարժի մի բանից շատ բաժանել, որ չարժեզրկվի, էս պստիկ երկրում ինչի էք էդ գեներալ, հերոս, վաստակավոր, բազմավաստակ, պարգև-մարգևները էդքան արժած-չարժածով արժեզրկում?
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել