Հիմա մոդայիկ է դարձել ասելը ... « Հեռացիր , եթե սիրում է կգա...» , « Հեռացիր , ու փորձիր մոռանալ ընդմիշտ » , իսկ մի թե երբ սիրում ես կարող ես հենց այնպես թողնել հեռանալ ու մոռանալ ... իհարկե ոչ ... եթե սիրում ես՝ պետք է մնաս , եթե սիրում ես ՝ պետք է պայքարես , թեկուզ անպատասխան սիրուց դու տանջվես ... Բայց գոնե հետո , ինքտ քեզ չես մեղադրի, թե ինչու ինքտ քեզ դու ցավ բերեցիր ... Մի գուցե անորոշությունն ավելի լավ է , երբ ամենից անտեղյակ ես , երբ չգիտես սիրում է նա , թե չի սիրի քեզ երբեք ... Բայց հաճախ ավելի ես տանջվում ... Երբ չգիտես դու ոչինչ ... Ու ավելի դժվար է դառնում , երբ տեսնում ես նրան , նրա սև աչքերը , նրա ժպիտը ու չգիտես ում են դրանք հասցեագրված ... Երբ սիրում ես « Մի լքիր , երբեք » .... Խնդրում եմ ...
Հեղ.՝ Գոհար