Ես միշտ ասել եմ, որ այն, ինչ հիմա Եվրոպայում է, ոչ մի կապ չունի դեմոկրատիայի ու ժողովրդավարության հետ: Դա սովորական ֆաշիզմի նոր դրսևորում է՝ այլասերված ու ծայրահեղական փոքրամասնությունների բռնապետություն մեծամասնության նկատմամբ:
Նկարում դուք տեսնում եք բազմազավակ ֆրանսիացի մի մարդու, ում բերման են ենթարկել, իսկ այնուհետև բազմահազարանոց տուգանք են ձոնել զուտ նրա համար, որ նրա շապիկի վրա պատկերված դասական ընտանիք նկարագրող պատկերը համարել են սեռական փոքրամասնություններին վիրավորող:
Հիմա ֆրանսիացիքին թողնենք մի կողմ, վերջիվերջո իրենց խնդիրներն են ու մեզ քիչ են վերաբերում: Անդրադառնանք մեր խնդիրներին:
Թվում է, թե մենք անսահման հեռու ենք այն օրից, երբ մեզ մոտ էլ կտուգանեն, ասենք, երեխուդ ու կնոջդ հետ զբոսնելու համար, այնինչ դա շատ լավատեսական մոտեցում է ըստ իս, որովհետև մեր եվրոինտեգրաստները արդեն էնքան բանի տակ են ստորագրել, ու մեջները էնքան դրանցից կա, որ արդեն տարիներ շարունակ չենք կարողանում լուծել Կոմայգու տրանսֆեստիտ պուտանկեքի խնդիրը: Ավելի շուտ, ոչ թե ՉԵՆՔ կարում, այլ ՉԵՆ ուզում:
Մարդիկ ստորագրահավաքներ են կազմակերպում, որ ամեն առավոտ Կոմայգին հիշեցնում է Սոդոմ ու Գոմոր՝ ամենուր թափված պահպանակներով ու օգտագործած ներարկիչներով, քաղաքապետարանը անզոր է իր պատերի տակից վտարել սրանց (երևի ավելի վերևներից կատեգորիկ արգելվել է ձեռք տալ իրենց պուպսիկներին), ոստիկանությունն էլ շվշվացնելով անցնում ա Կոմայգու կողքով, ասես այն գոյություն էլ չունի․․․ ու կրկնում եմ՝ սա այն դեպքում, երբ բոլորն էլ գիտեն, որ այնտեղ հավաքվում են ոչ թե պարզապես սեռական փոքրամասնություններ, այլ մարմնավաճառությամբ զբաղվող սեռական փոքրամասնություններ․․․
Դե հիմա ինձ ասեք՝ ինչո՞վ է ըստ էության տարբերվում ընտանիքի պատկերով շապիկի համար տուգանելը քաղաքապետարանի դիմաց կանգնած արու պոռնիկների դեմ միտումնավոր չպայքարելուց:
