Չեմ հիշում հավաքականի խաղ, որ Վազգեն Սարգսյանի անվան մարզադաշտն այսքան սակավամարդ լիներ, որքան այսօր էր։ Այն աստիճանի քիչ երկրպագուներ էին, որ մարզիչի հրահանգները լսվում էր, բախտներս բերել է, որ Պետրոսյանը քֆուրգան մարդ չէ։ Երազում եմ, որ նորից լավ խաղան, ու 2011-2014թթ ի նման բորորս ապրենք մեր սիրելի հավաքականով։ Հիմա անտարբերության փուլն է, սա ավելի վատ է, քան հայհոյելն ու հրաժարականներ պահանջելը։
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ: