Արևմտյան Հայաստանից վերադառնալուց հետո լրիվ սթափվեցի:  Մեկ անգամ ևս համոզվեցի, որ հողը պահում են այդ հողի վրա ապրելով: Քարվաճառը չենք ուզում հանձնենք, Ֆիզուլին, Աղդամը չենք ուզում հանձնենք, այնտեղ բնակեցնել է պետք, ընդորում՝ ինտենսիվ կերպով՝ առանց միջոցների մեջ խտրություն դնելով...
Մնացածը «սթից» դիվանագիտություն է ու ժամավաճառություն: Ուժեղի հետ են հաշվի նստում, և հաղթողին չեն դատում: Քեմալ Աթաթուրքը մեր հողերի վրա հայրենիք է ստեղծել ու ստիպել աշխարհին հաշվի նստել այդ իրողության հետ...
Մեզ մեր «Քեմալ Աթաթուրքն» է պետք, հայրենիքի ու ՏԻՐՈՋ զգացողություն է պետք...
Ե՞րբ պետք է հասկանանք, որ աշխարհի հետ մի քիչ էլ պետք է ՀՊԱՐՏՈՐԵՆ խոսել՝ մուրալու փոխարեն...
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել