«Հայոց աշխարհ»-ն իր խմբագրականում գրում է. «Տեսակետը, թե հայրենի ընդդիմադիր կուսակցություններին շուտափույթ անհրաժեշտ է արմատական վերակառուցում, «թարմ արյան» ներհոսք, այլապես անխուսափելիորեն և շատ շուտով պար­զապես կվերանան քաղաքական ասպարեզից, քանզի ներկայիս վիճակով չունեն բոլորովին ոչ մի հեռանկար, կարծում ենք, միանգամայն հիմնավոր­ված ու պատճառաբանված է:
 
Կադրային թարմացումն իսկապես անհրաժեշտ է, սակայն պետք չէ մոռանալ, որ երիտասարդու­թյան հետ տարվող աշխատանքը միշտ էլ համար­վել է բարդ և մի շարք յուրահատկություններ ունե­ցող գործ: Դա ցույց տվեցին դեռևս 1968 թվականի փարիզյան իրադարձությունները, երբ փողոցներ դուրս եկած ուսանողների կարգախոսն էր, «Մենք գերմանական հրեաներ ենք» (նկատի ունեին Եր­րորդ ռեյխի հրեաներին):
 
Զուգահեռն անչափ ոգևորում էր ուսանողնե­րին, որոնք բուհ-երի ղեկավարությանը արիաբար անվանում էին գեստապոյականներ, իսկ ոստիկա­նությանը՝ էսէսականներ: Երբ ունևոր ծնողների խնամված զավակները, որոնք տառապում են թերևս միայն սեքսի ու մարիխուանայի չարաշա­հումից, իրենց անկեղծորեն համեմատում են համա­կենտրոնացման ճամբարի կիզարանի ծխնելույզի միջով վաղուց անէացած նահատակների հետ, դա կարող է միայն նողկանք առաջացնել:
 
Սեփական կազմակերպությունների շարքեր հրապուրելով անկայուն պսիխիկա ունեցող երիտա­սարդությանը՝ անթույլատրելի է ատելության ոգով նրանց դաստիարակելը: Ընդ որում՝ դա կարող է տեղի ունենալ ոչ թե կանխամտածված, այլ պար­զապես հիմարության կամ մանկական հոգեբանու­թյունը չիմանալու պատճառով»:
 
Նյութն ամբողջությամբ կարդացեք թերթի այսօրվա համարում:
 
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել