Այսպիսի բաներ պատմության գրքերում չեն գրում։ 2-րդ համաշխարհային պատերազմի տարիներին, երբ հրեա ժողովրդի ցեղասպանություն էր տեղի ունենում, գերմանացի բարձրագույն պաշտոնյաները ունեին անսովոր զուգարաններ։ Հենց Օսվենցիմից բերում էին հրեաների, ովքեր ինչ-ինչ պատճառներով դուր չէին գալիս հրամանատարին կամ անհնազանդություն էին ցուցաբերել։ Ձերբակալվածներին կապում էին զուգարանակոնքի տեղում ու նրանք այդպես մնում էին մինչև իրենց կյանքի վերջին ժամերը։ Բայց դա դժբախտության միայն կեսն էր։ Յուրաքանչյուր գերմանացի կարող էր գալ ու իր կարիքները հոգալ նրանց վրա, կապվածի վրա ծխախոտի դեռ չայրված մնացորդ նետել։
Նման պայմաններում շատ քչերն էին դիմանում։ Երբ ձերբակալվածը մահանում էր կամ ուղղակի այլևս «անպիտան» էր դառնում, նրան հանում էին կապված տեղից ու աղբի նման գցում էին փոսի մեջ։
