Հիշո՞ւմ եք տենց դեպք, որ համաշխարհային մակարդակի երաժիշտ գա Հայաստան, ու համերգը չեղյալ համարվի: Ես չեմ հիշում: Էլ Ջերո, Ջորջ Բենսոն, Հերբի Հենքոք, Բեթ Հարթ, Դիդի Բրիջուոթեր: Առաջիկայում սպասում են Ավիշայ Կոհենի ու Մարկուս Միլերի համերգները, ու վստահ եմ, որ հրաշք ա լինելու:
Կյանքումս մի անգամ եմ ռսի համերգ գնացել, այսինքն՝ տարել են, որովհետև դպրոցական երեխա էի, էն էլ էլի, իմ բախտից, չեղյալ հայտարարվեց, ով ասես, երգեց՝ բացի Ալլա Պուգաչովայից: Երևի լակել, քնել էր:
Ասածս ի՞նչ ա։
Կազմակերպիչների հետ չեմ կապում բացարձակ: Ինչի՞ վերը նշված երաժիշտների դեպքում կիքսեր չեղան: Որովհետև մակարդակ դեմքեր էին, ոչ թե ռուս չնթռլոներ, ովքեր իրենց դրել են (կներեք, ստեղ մեղմ հայհոյանք կա) պիզդեցի տեղը, բայց խույնյա էլ չկան: Մեկը լակում ա, չի երգում, մեկը ուռում ա, չի երգում, մեկը՝ ֆանագրամա չկա, հո խայտառակ չի՞ լինելու, մեկին էլ վերջի պահին հոնորարը ձեռ չի տալիս:
Հիմա ինչի՞ են բորոբոքվել, որ համերգ չեղավ: Հասնում ա, չնթռլոների համար ձեզ կոտորեք ու քցվեք:
Այսքանը։
