Արցախը Ֆեյսբուք չէ, որ վրան ինչ «ստատուս» ուզենան, գրեն

Ավելի լավ է լինել «պաթոսը գլխին տված» հայրենասեր, քան մանկուրտ, ազգուրաց, Շիրվանզադեի «Կոսմոպոլիտ» կամ  «Նոր Դիոգենես», որ ասում էր․ «Ես․․․ ես հայ եմ եւ մնացյալն եւ այլն» ,քան՝ ադրբեջանամետ, թրքամետ, օտարամոլ, թշնամական ուժերին ծառայություններ մատուցող․․․ Էդ որ հեռուստաեթերից մեծապետական ժեստիկուլյացիայով հայտարարում եք, թե «Մենք այլեւս Արցախի ստատուսը պահելու ռեսուրս չունենք», Արցախի կարծիքը հարցրե՞լ եք»։ Սա առնվազն ազգային դավաճանություն է, ազգային արժեքների ձեւախեղում, որի հեռահար նպատակը թերեւս այն է, որ Ռուսաստանն  «ափալ-թափալ» Ադրբեջանին էլ մտցնի Եվրասիականի մեջ՝ Արցախի հարցն ի վնաս հայ ժողովրդի ու Արցախի լուծելու հաշվին։ Բելառուսի չափ էլ չկանք, որի նախագահը խիստ տոնով պարբերաբար Ռուսաստանի երեսին նետում է, թե թույլ չեն տա, որ իրենց ազգային ինքնասիրությունը ոտնահարվի, իսկ քաղաքական որոշ ուժեր սեփական ազգային ինքնասիրությունն ու ողջ ազգինն էլ վրադիր՝ ուզում են դարձնեն «շեմքի շոր» ու Ադրբեջանին էլ հրավիրում են ոտքերը վրան սրբելու։ Էլի էնքան գժվեցին, որ նորից բացահայտ «զիջում» են քարոզում, ոչ թե փոխզիջում, այսինքն՝ «մենք ունենք միայն տալու» մեր գրավյալներից եւ «չունենք վերցնելու» նրանց գրավյալներից։

Վայ մեր օրին, վա՜յ․․․ 2008 եւ 2012 թվերին էս ինչ «մեծ ղալաթ» արեցինք, էս ո՞ւմ շուրջն էինք ազգի գիտակից սերուցքով համախմբել՝ «ընդդեմ ավազակապետության»։ Որովհետեւ էն ժամանակ Արցախի խնդիր չէին դրել քարոզարշավի հիմքում, այլ միան «ավազակապետության դեմ պայքար»․ բա ո՞ւր կորավ, մարեց-գնա՞ց։

․․․Ամենամեծ «պաթոսը գլխին տված» հայրենասերը մեծն Չարենցն էր, որ իր երկիր Նաիրին կորցրեց ու հենց այդ պաթոսի հետեւանքով հայտնվեց ու մեռավ ստալինյան բանտում, որովհետեւ պահպանեց մարդու իր տեսակը, ազնիվ ու հայենասեր տեսակը, որ համախոհներ երեւի թե այնքան չհավաքեց, որ նման մարդիկ կարողանային բռունցքվել ու պայքարել ու կյանքին ժամանակից շուտ հրաժեշտ չտային։ Գոնե Չարենցի հիշատակը հարգեք՝ նախքան եթերից հայրենասիրական ուժերի հասցեին արհամարհական արտահայտություններ նետելն ու մարդկանց մոլորեցնելը, թե իբր ձեզ հետ ազգովի համամիտ են, բացի՝ «մի քանի» «պաթոսը գլխին խփածներ»։ Բա ձեր գլխի՞ն ով է «կտտցրե», որ ապազգային հայտարարություններ եք անում ու հեգնում, թե իբր «կեղծ հայրենասերներին» մարդիկ չեն արձագանքում՝ գլուխ չդնելու ցանկություն չունենալով, մինչդեռ հենց ձեր հետ չեն ուզում գլուխ դնեն ու արդեն զզված՝ հեռուստաալիքը փոխում են, եթե, իհարկե, որեւէ անոնսով պատահաբար մի միտք չի թռչում եթերից ու մարդկանց հունից հանում՝ ստիպելով գրիչ վերցնել։

․․․Հիշեցնենք, որ Արցախի ստատուսը 1989 թվի ՀՀ Գերագույն խորհրդով (որ ավելի ազգային էր, քան ներկայիս Ազգային ժողովը) արդեն որոշվել է, այն է՝ Արցախը վերամիավորել մայր Հայաստանին՝ Արցախի ժողովրդի կամքով։ Եվ չնայած այդ որոշումը թղթի վրա մնաց, սակայն արդեն 28 տարի է՝ Արցախի ստատուսն էլ, անկախությունն էլ պահպանվում է՝ շնորհիվ Արցախի ժողովրդի անկոտրում կամքի եւ Հայաստան-Արցախ-Սփյուռք եռամիասնության։ Հայրենասիրական ուժերին «պաթոսը գլխին տված» համարողները թքում են ազգի հերոսների ու ազգի մեծերի հիշատակի վրա, ոտնահարում Չարենցի, Տերյանի, Իսահակյանի հիշատակը՝ նման ապազգային հայտարարություններով։ Ժողովրդավարական երկիր ու քաղաքացիական հասարակություն չի նշանակում ազգայինի ոչնչացում։ Ու Արցախն էլ Ֆեյսբուքի էջ չէ, որ վրան ինչ ստատուս ուզենան, գրեն։