Պրոֆեսոր Ռ.Օ. Յոլյանի անվան արյունաբանական կենտրոնի մանկական բաժանմունքում փետրվարի 16-ից նոր բնակիչ է հայտնվել` 3-ամյա Նելլի Պետրոսյանը: Վերջինիս ծնողների համար երեխայի հիվանդության մասին լուրն այնքան անսպասելի էր, որ մինչ օրս հանգիստ խոսել հիվանդության մասին ոչ Ալբերտը, ոչ Սյուզին չեն կարողանում. «Երեխայի շրթունքին հերպես էր եղել, որը լավանալու փոխարեն ավելի էր մեծանում, դրան զուգահեռ նկատեցինք, որ երեխան մի տեսակ դեղնել է: Բժիշկը ստուգելուց հետո ասաց, որ անպայման արյան անալիզ հանձնենք, քանի որ երեխայի լեղապարկը լավ վիճակում չէ… անալիզից էլ պարզվեց, որ Նելլիի մոտ արյան սուր լեյկոզ հիվանդությունն է..»,-Panorama.am-ին պատմեց հայրը, ով հույս ունենալով, որ անալիզի պատասխանները կարող են սխալ լինել մեկնում է Մոսկվա, սակայն ապարդյուն` դիագնոզը հաստատվում է:
Այսօր երեխայի ծնողները, մի կողմ դնելով հիվանդության մասին լուրը լսելուց վրա հասած ցավը, մեկ խնդիր ունեն` հնարավորինս արագ երեխային տեղափոխել Գերմանիա և անմիջապես սկսել բուժումն այնտեղ: Հայաստանյան մասնագետներն իրենք են խորհուրդ տվել դա անել և որքան հնարավոր է արագ` առնվազն 15 օրվա ընթացքում, այլապես որևէ բան երաշխավորել հնարավոր չէ: Հասկանալի է, որ այդքան արագ ընտանիքը չի կարող մեկնել եվրոպական երկիր, քանի որ խնդիրներ կան զուտ թղթաբանական տեսանկյունից, այդ իսկ պատճառով երեխան մարտի հինգին կստանա քիմիաթերապիայի առաջին կուրսը Երևանում. «Մեր և եվրոպական բուժման տարբերությունն այն է, որ ցանկալի է, որպեսզի երեխան առանց քիմիաթերապիայի տեղափոխվի Գերմանիա, բայց երեխայի կյանքի հարցն է և երեխան ստիպված է անցնել այդ կուրսը, մինչ Աստված կհաջողի ու կկարողանանք մեկնել»,- նշեց հայրը:
Բուժումը այնքան թանկ է, որ անգամ հինգ զրոյով այդ թիվն արտաբերելը բարդ էր Ալբերտի համար, ով այսօր վաճառում է ամեն հնարավորը` բնակարանը, ավտոմեքենան….
3-ամյա հրաշքի հետ Գերմանիա պետք է մեկնեն նաև նրա ավագ քույրն ու եղբայրը, քանի որ նրանք, ինչպես նաև հայրը, հանդիսանում են ոսկրածուծի առաջնային դոնորները: Սակայն մինչ դոնորության հասնելը անհրաժեշտ է երկարատև ու թանկարժեք բուժում անցնել, որը կարող է տևել երկու տարի և ավելի ժամանակ. «Երբ երեխայիդ մատը փուշ է մտնում, անգամ այդ ժամանակ ես քեզ կորցնում, իսկ նման դեպքերում ուղղակի ձեռքերդ անզորությունից իջացնում ես… ահավոր է»,- հավելեց մեր զրուցակիցը:
…«Չէ, դեղ չեմ խմեյ…ոչինչ էլ չեմ կեյեյ»,- հպարտանում էր Նելլին հորը պատմելով օրվա արկածները: «Մենակ վաֆի եմ կեյե»,- հավելեց նա, երբ հայրը հետաքրքրվեց, թե ինչո՞ւ բան չի կերել: Այնուհետ փոքրիկը վերցրեց բջջայինը ու բավականին երկար զրուցեց քրոջ հետ, ավելի ճիշտ` քույրն էլ զրուցում, իսկ փոքրիկը «հա» կամ «չէ» էր անում ու ուշադիր հետևում ինձ` անծանոթիս, հոր ձեռքն այդպես էլ մի րոպե բաց չթողնելով:
Բոլոր նրանց, ովքեր ցանկանում են օգնել փրկել այս փոքրիկ հրաշքի կյանքը, կարող են փոխանցում կատարել հետևյալ հաշվեհամարներին`
«Ամերիաբանկ», ստացող` Նելլի Ալբերտի Պետրոսյան
Դրամային` 15700-15384100100
Դոլարային`15700-15384100101
Հ.Գ. Չեմ կարող չանդրադառնալ նաև հիվանդանոցային պայմաններին: Արյունաբանական կենտրոնը վերանորոգման կարիք ունի, այն էլ լուրջ կարիք, քանի որ վերանորոգումը միայն պատուհանները փոխելով չի ավարտվում, իսկ կենտրոնում միայն դա էր բարվոք վիճակում: Խոսքը կենտրոնի մասին է, որտեղ բուժվում են փոքրիկները, որոնք, կարծում եմ, չպետք է անգամ մեկ օր մնան նման պայմաններում` վազվզեն բետոնե սառը միջանցքով, հենվեն ճաքճքված ու գաջած պատերին և կամ սնվեն փոքրիկ խցում, որը հատկացված է խոհանոցի համար.....
Նյութի աղբյուրը` այստեղ
