Արամ Ասատրյան ես էլ եմ լսել ու սիրել: Էն ժամանակ ճաշակն էդ էր, մատուցվածն էդ էր: Մեր Բակի մեջ էդ էր: Պետական հեռուստաալիքի մակարդակով էդ էր: Բայց էդ երգերը լսելն ու մեծանալը ուրիշ բան են, մեծանալուց հետո դրանց տակ մնալն՝ ուրիշ բան:
Հ.Գ. Մանկապարտեզում Թզուկի մասին լավ երգ ունեինք. «Երազ, երազ այս աշխարհում...»։ Հիմա Թզուկի անվան փողոց ունենա՞նք...
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել