Ես ունեմ բլոգ-ընտանիք: Ի՞նչ է բլոգ-ընտանիքը, ո՞վքեր են այդ ընտանիքում: Հիմա փորձեմ ներկայացնել ձեզ ու պատմել))))
Չգիտես ինչու ու ինչպես, մի քանի բլոգ ունեցողներով դարձանք մի ամբողջություն : Հավաքվեցինք այնքան աննկատ,ինչպես  գարնանն աննկատ  թփերի միջից բացվում է մանուշակը (Լիրիկական շեղում Ակսել Բակունցի տեսքով  :D ) :
՛՛Մենք՛՛ ասվածի հերոսներն են՝ Հասմիկը , Լեոն , Գրեգը , Իրինան , Լիլին  և իհարկե ես՝  տան փոքրս   :D
Եթե դուք հարցնեք,թե ինչու հենց այսքանովս դարձանք ՛՛մենք՛՛ ՝ չեմ կարողանա բացատրել:
 Իրոք անբացատրելի է))
Ինչ-որ  բան մեզ միացրեց: Ու ամբողջ բլոգոսֆերայում մենք սիրեցինք իրար ու, ինչպես ես օրեր առաջ բնորոշում տվեցի մեզ, ընտանիք դարձանք:
Թույլ տվեք  ընտանիքի մոր   ՛՛կոչումը՛՛ շնորհել մեր սիրելի Լիլիին:  Մեր Լիլին բարության ու սիրո մարմնավորում է: Անկեղծ ասած՝ մինչև այսօր ես չեմ   կարողացել գուշակել Լիլիի տարիքը:  Ու ընդհանրապես՝  Լիլիի մասին ոչ մի ստույգ  տեղեկություն չունենք)))  Լիլիի մեջ լույս կա, անասելի մեծ ուժ: Լիլիի  ՛՛տանը՛՛ ՝ բլոգում, ես հանգստանում ու տաքանում եմ: Նույնիսկ բլոգի գույները կարծես արևոտ լինեն: Իսկ մոր կոչումը  Լիլին ՛՛վաստակել՛՛ է իր հրաշք պատմությունների,  թանկ խորհուրդների ու հենց մայրական ջերմության համար: Եթե Լիլի,ուրեմն ՝ արև ու բարություն:
 Իրինան ու ես կոլլեգաներ ենք: Ավելի ճիշտ՝ ապագայում ես կդառնամ կոլլեգա Իրինային :D  Իսկ եթե էլ ավելի կոնկրետ ասեմ ՝ մենք ոչ թե  կոլլեգաներ ենք,այլ ՝ զինակիցներ: Գրիչը մեր զենքն է, ճիշտ ու ուղիղ խոսքը՝ վահանը, իսկ  ժուռնալիստիկան՝ տարերքն ու թուլությունը:  Իրինան  մեկ   աղջնակի նման կուրախանա ու կթռչկոտի,մեկ հասուն կնոջ նման  կխորհի ու կխոսի: Իրինայի խոսքերի մեջ տաքություն եմ տեսնում ու ինչ-որ  նուրբ թախիծ: Ես նույնիսկ կասեի՝ Տերյանական ոգով լցված թախիծ: Չգիտեմ,թե ինչու եմ էդպիսի մի բան զգում մեր կենսուրախ Իրինայի մեջ,բայց տեսնում եմ   այդ լուսավոր թախիծը,որը  Իրինային էլ ավելի է գեղեցկացնում: Եթե  Իրինա,ուրեմն ՝  բարի ժպիտ ու լուսավոր,ամեն ինչ փարատող թախիծ:
 Մեր Գրեգն անընդհատ տարբեր է. զգում եմ,որ Գրեգը երբեք կանգ չի առնում,միշտ առաջ է գնում,փորձում է ամեն նորը: Սա Գրեգի մեջ իմ ամենասիրելի բնավորության գիծն է:  Սովորել,բացահայտել նորը, փորձել ու չվախենալ:  Գրեգի բլոգն էլ է հենց դրա մասին խոսում: Նա անընդհատ  փորձարկումներ է կատարում բլոգի հետ, փորփրում ու քրքրում է: Հիանալի բնավորության գիծ  է, Գրեգ ջան))))
Մեր Լեոն հայտնի է իր ՝   հաջողության գաղտնիքները բացահայտող  ու ուժ տվող գրառումներով: Մարդ,ում մասին ոչ մեկ ոչինչ չգիտի: Ոչ նկար,ոչ անուն,ոչինչ: Մի անգամ փորձեզի մի քանի տեղեկություն ՛՛թռցնել՛՛ ՝ չստացվեց,չհամոզեցի :D Բայց նույնիսկ  նրա մասին ոչ մի տեղեկություն չունենալն էլ ստիպում է մեզ սիրել մեր Լեոին: Սուր հումորով, միշտ տեղին ու  պետքական  մեկնաբանություններով : Լեոն գիտի ինչ խոսել ու որտեղ խոսել: Ճիշտ է , վերջերս շատ է լռում ու ես ,անկեղծ ասած, Լեոին շատ-շատ կարոտում եմ:Բայց  գիտեմ,որ շուտով էլի կսկսի գրել ու  կշարունակի ՛՛Իր ուղին՛՛ : Լեոն այն առաջիններից է, ով  հավատաց ինձ: Լեոն ինձ շատ է ուժ տվել ու նույնիսկ երևի գաղափար չունի,թե նրան ինչքան եմ շնորհակալ:Հա,  ի դեպ փոքրիկ գաղտնիք բացեմ :D  ընտանիքի անդամներ ՝ ուշադրություն !  Ես ու  Լեոն նույն օրն ենք ծնվել, այսինքն հունվարի 16ին միանգամից երկու հոբելյար ենք ունենալու))) Լեոի  անձնական տվյալներում նշված չէ իր  ծննդյան տարեթվի մասին տեղեկություն, նա էլ պարտիզանի պես լռում է: :D   Կարծում եմ՝ պետք է բոլորիդ տեղյակ պահեի,որ այդ օրը բոլորս միասին Լեոին շնորհավորախեղդ  անենք : Համ՝ կուրախացնենք, հետն էլ էնքան շատ կշնորհավորենք,որ  վրեժ լուծենք նրա  լռությունից))))  Եթե Լեո,ուրեմն ՝  ուժ ու վստահություն:
Մեր Հասմիկը,մեր նուրբ ու քնքուշ Հասմիկը: Ինչքան շատ նրբություն կա Հասմիկի մեջ: Կանացի հմայք ու խորամանկություն, մարդկանց հետ շփվելու հրաշալի ձիրք, բացատրելու  անհավատալի  կարողություն: Հասմիկի մոտ հիանալի ստացվում է  բացատրելը))) Կետ առ կետ,բառ առ բառ  Հասմիկը հանգիստ ու առանց շտապելու իր խոսքն է հասցնում ընթերցողին: Հասմիկին չլսել ուղղակի անհնար է: Հասմիկին ուղղակի ուզում ես հավատալ)))  Եթե Հասմիկ,ուրեմն՝ քնքշություն ու նորանոր բացահայտումներ:
 Սա է իմ ընտանիքը: Ես էլ մեր տան փոքրն եմ :D  Ու ամենաիսկական փոքրն եմ. ինձ  ՛՛երես են տալիս՛՛ , լավ-լավ բառեր են շռայլում, ամենահամովը միշտ իմն է :D  Ես էլ իմ հերթին փորձում եմ այդ ամենը չափի մեջ վայելել ու  հպարտանում եմ,որ այսպիսի մարդկանց կողմից ընդունելի եմ:
Մենք երբեք չենք հանդիպել, մենք նույնիսկ մի կարգին չենք շփվել իրար հետ: Բայց միասին ենք:
Չենք ճանաչում իրար, բայց մեր բլոգները պատմում են մեր մասին: Ու հավատացեք,սա  ամենաանկեղծ սերն է,որ կարող է լինել մարդկանց միջև. երբ դու չես ճանաչում դիմացինիդ,բայց դու սիրում ես նրան:
Ես իրոք ձեզ սիրում եմ,հարազատներս: Ես չեմ ճանաչում ձեզ ու չեմ էլ ձգտում դրան: Կհրապարակեմ գրառումս ու մենք բոլորս կհավաքվենք իմ գրառման մեկնաբանություններում,էլի երկար-երկար տողեր կլինեն,անկեղծ տողատակեր , ջերմություն ու սեր:
Ինչո՞ւ հենց մենք, ինչո՞ւ հենց այսքանս.  դժվարանում եմ ասել: Միայն պետք է  հպարտ լինեմ,որ ձեզ պես կայացած ու  լավ մարդկանց կողմից,ես՝ դեռ   կարգին չմեծացած  Սյունչիկս սիրվեցի ու ...հասկացվեցի))) Շնորհակալ եմ,որ ձեր սրտի մի անկյունում ինձ տեղ հատկացրեցիք: Ու ոչինչ,որ մեր կապն ուղղակի վիրտուալ է : Մեզ ոչ թե  համացանցն է կապում,այլ՝ հոգու անհասկանալի մտերմությունը:
Մենք ուղղակի ճիշտ ժամանակին հայտնվեցինք ճիշտ տեղում...
....ՈՒ ես սիրում եմ ձեզ այնպես, ինչպես միայն Սյունեին է բնորոշ)))

 

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել