Այլեւս: Իսկ նոքա որ կը հիշեն զինք, կը պահեն իր վառ յիշատակը իրենց հոգում, անգիր կանեն իր տողերը, կասմունքեն Սիրոյ, արցունքի, գարնան թէ անձրեւաբեր օրերին ... մեկ է նրան կհիշեն ու կապրեն իրմով: Հովհաննէս Գրիգորեանը այն մեծերից է, որոնց համար ոչ մի նշանակություն չունի, թէ որտեղ են հիվանդացել, ցաւացել, մահացել ու ապա թաղվել... Եկէք ողջերի մեր կռիվները մեռելներին չխառնենք. հատկապես, երբ մահացողը Հովհաննես Գրիգորյանի նման հզօր բանաստեղծ է: Մահը շատախօսություն չի սիրում. Մահը. նա Պօէտների թագն ու թիկունքն է: Այսքանը:
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել
