Ես, բնականաբար, դեմ եմ արյունահեղությանը: Եղածն էլ արդեն շատ-շատ է՝ իմ պետության համար: Բայց ակնհայտ է նաև, որ եղած կացությունը երկար այդպես շարունակվել չի կարող: Մանավանդ, հաշվի առնելով որոշակի անձանց հրահրիչ կոչերն ու հայտարարությունները, ավելի մեծ արյան՝ անթաքույց ցանկությունները (դե հո իրենց արյո՞ւնը չի թաձվելու): Փակուղային համարվող իրադրությունը, այսպես թե այնպես, պետք է հանգուցալուծվի: Ու նման իրավիճակում հետաքրքիր է, որ շարունակ իշխանության կամ պետական մարմիններին ուղղված հորդորներ են հնչում՝ բարի կամք դրսևորելու, իսկ ահաբեկչական գործողության դիմած, ՊՊԾ գունդը գրաված անձանց ուղղված հորդորները (իրավապահներինը չհաշված) հատուկենտ են: Հակառակը, մի բան էլ զանազան անդրիասղուկասյան-չուգասզյանները «դուխ են տալիս»: Բավականին ազատ-անկաշկանդ:
Եթե իսկապես չենք ուզում, որ արյունահեղություն լինի, կարծում եմ, հատկապես անձիք, ովքեր կարող են դիմել, հաղորդակցվել ՊՊԾ գունդը գրավածների հետ, պարտավոր են նրանց հորդորել, որ զենքը վայր դնեն ու հանձնվեն: Ինչ վերաբերում է իշխանություններին, ապա «բարի կամքի» դրսևորումը, այնքան էլ հասկանալի չէ, թե ո՛րն է էս դեպքում, երբ կատարվել է ծանր հանցագործություն, երբ ոստիկանության սպա է սպանվել և մի քանի ոստիկաններ վիրավորվել են, այդ թվում՝ ծանր, երբ ոստիկանության բարձրաստիճան սպաներ պատանդառված են: Բարի կամքն էս դեպքում երևի այն է, որ մինչև հիմա գրոհ ու նման այլ ակտիվ գործողություններ չեն իրականացվել՝ նոր զոհերից խուսափելու համար: Այլապես, ի՞նչ, «բարի կամքով» պիտի հայտարարեն, որ վերը հիշատակված հանցագործությանը դիմած անձանց քրեական հետապնդման չե՞ն ենթարկելու: ազա՞տ են արձակելու, ասելու են՝ «դե մոմենտ էր էլի, անցավ-գնա՞ց»: Չեմ պատկերացնում, որ նման բան լինի:
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել