Ես ու դու ... հանդիպեցինք։ Մեզ միացրեց Միայնության ազատությունը, որն անվերջ էր։
Բնությունն իր լեզվով է խոսում, իր նշանները բաժանում ու գոռում՝ թվացյալ լռության մեջ, նրան հասկանալու ու լսելու լեզուն է պետք սովորել։ Ու սովորել ԱՊՐԵԼ, մեռնելու արվեստին մենք բոլորս տիրապետում ենք... ծնված օրվանից։
Ես սովորեցի մազերիս ճախրանքով կանչել Ճայերին։ Իմ Ճայը։ Միայնակ չէ, նա ունի մի ամբողջ Բնություն։ Մենք էլ։
Մարդիկ կարող են թռչել։
Մեր ժամադրավայրն այսուհետ նույնն է։ Կհանդիպենք ... բնության Գրկում։
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել