Պատկերացնում եք, հազիվ մի քայլ են ուզում իրականացնել Արցախի ճանաչման հարցի վերաբերյալ, մեկ էլ տեսնում ես, որ ողջ օրն աջուձախ մեղայականով են հանդես գալիս, թե բա մենք չենք ուզում, մենք զգուշացնում ենք...
Ոնց հասկանում եմ, պետք է ճնշում գործադրել, որ ճանաչվի, այլ տարբերակ չկա: Տուզիկների ժամանակաշրջանը պետք է փակել ու վերջ:
Իսկ ովքեր որ ասում են դրանով պատերազմ կհրահրենք, գոնե կարո՞ղ են մի նախադասությամբ գրառմանս տակ գրել, թե եթե հիմա պատերազմական չի, ապա ի՞նչ է: Այո դեռ տարածականություն չունի, բայց վստահ եղեք, որ Ալիևը պատրաստվում է առավել խորը ու երկարարտև պատերազմի, ու չի նայելու ոչ մեկի հորդորին: Հերիք է արնաքամ լինենք... Մի անգամ և վերջնական:
Ճանաչել ու վերջ դնել այս խնդրին. ես, որպես ճանաչման ջատագով, ասեմ` առաջինն եմ պատրաստ գնալ գաղափարս իմ կրծքով պահել սահմանում, թեև ծառայել եմ, բայց չեմ ուզում իմ ու ձեր տղաների սերունդն էլ կանգնի պատերազմի առաջ: Եթե ընկերներիցս շատերի երեխաները կանգնած են էս պահին,, մի նեղացեք, որ մեր երեխաներին առանձնացնում եմ, կգնամ ու ձեր տղենրից առաջ կկանգեմ...
Վերջապես պոպուլիզմից իրականություն վերադառնալու հնարավորություն է ստեղծվել
