Բարով խերով եկա հասա տուն, բարով խերովը Գորիս-Սիսիան ճամփին էր վերաբերվում, քանզի Արցախում ու սահմանին մարդուն ավելի քիչ վտանգ է սպառնում քան «ճանապարհի» այդ հատվածում: Ժամանակին Լինինականում ցեմենտ գողացող պրարաբներն ու ինժեներները գլխներին էին տալիս իրենց հարազատների դիերի մոտ: Ասֆալտ լափող-խափողներ հիշեք, որ էդ «ճամփով» ձեր բալեքն էլ են երթևեկում, մի օր մեկի ակը պայթելուց կարող է ոչ թե ձորը գնա, այլ` ձեր մեքենայի վրա... Հա մեկ էլ մեկը պիտի ասի էս ոչխար «ճանապարհաշինարար» պատասխանատուներին, որ «ԱՐԱ էդ քառակուսիները կտրեք երբ արդեն ասֆալտը պիտի լցնեն, ոչ թե մի համբալ գա կտրտի, գնա ու մի ամիս տենց սուր կտրած քառակուսիները 20սմ խորությամբ մնան, նոր մի ուրիշ համբալ կազմակերպություն գա «ասֆալտ» լցնի էդ փոսերը»...Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել
