Լրիվ անկեղծ եմ ասում: Բախտս բերի` բարով-խերով ծերանամ, երեխեքիս ու թոռներիս պարտքն ա լինելու հոգալ իմ թանկարժեք բարեկեցությունը ծերերի պանսիոնում: Չնայած` ինքս էլ եմ կուտակում: Իհարկե` բախստ բերի նաև, որ նորմալ պանսիոններ լինեն: Թե չէ օր ծերության կյանքի մայրամուտը վայելելու փոխարեն շարունակել կենցաղավարել ու ամեն օր բողոքել ինձ ցուցաբերած ուշադրության պակասից` ինքս ինձնից կզզվեմ:
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել