այս դժբախտ առիթով ես հիշեցի նրա հայտնի խրատական նամակը` թոռնիկին, նամակ, որի տակ մեծագույ հաճույքով կստորոգրեր ամեն մի պապիկ: Իմ հիշողության մեջ թարմ են մնացել այդ նամակի սկզբի ու վերջին պատգամները.
1. «Չէի ցանկանա, որ այս նամակը չափազանց սրտառուչ հնչեր այնպիսի հորդորներով, ԻՆՉՊԻՍԻՔ ԵՆ ՍԵՐԸ ԴԵՊԻ ՄԵՐՁԱՎՈՐԸ, ԴԵՊԻ ՀԱՅՐԵՆԻՔԸ և դեպի աշխարհն ընդհանրապես»:
2. Եվ վերջինը` «Հիշողությունը ոտքերի մկանների նման մկան է , եթե այն գործի չդնես, կդառնաս մտավոր հաշմանդամ, այսինքն, պարզ խոսենք, կդառնաս հիմարի մեկը։ Բացի այդ էլ, քանի որ որոշակի տարիքից հետո ոչ ոք ապահովագրված չէ Ալցհեյմերի հիվանդությունից, այս տհաճ իրադարձությունից խուսափելու ձևերից մեկը հիշողությունը վարժեցնելն է»։
Նյութի աղբյուր՝ https://www.facebook.com/sos.movsisyan/posts/10205102163023812?ref=notif¬if_t=close_friend_activity
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել
