Հայտնի դերասան Մկրտիչ Արզումանյանի՝ Մկոյի մարմնավորած կերպարները շատ են, բազմազան, չկրկնվող ու միանշանակ սիրված: Իրական կյանքում, ինչպես Մկոն է նշում, ինքը շատ լուրջ է.
«Ես իրականում շատ լուրջ եմ: Շատերի ակնկալիքները չեմ արդարացնում. կարծում են՝ պետք է անընդհատ կատակեմ, ծիծաղեցնեմ, բայց դա ինձ համար զուտ աշխատանք է: Երբ, օրինակ, պոկում եմ բեղերս, ես դառնում եմ «ես» և ուզում եմ հանգստանալ այդ ամենից…Դերասանները սովորական մարդիկ են՝ մի բացառությամբ. մենք ավելի հաճախ ենք ստիպված լինում դուրս նետել մեր էմոցիաները: Այդ պատճառով, կարծես, ներքուստ ավելի շուտ ենք հասունանում, և կյանքն ավելի արագ է սլանում»:
Առանձնացրել ենք Մկոյի 5+1 կերպարները և փորձել ենք հասկանալ, թե դրանցից յուրաքանչյուրն ինչ դեր է ունեցել իր կյանքում:
Ահա այսպես.
1. Մեր բակի Մկոն
Երևի թե առաջին անգամ հենց «Մեր Բակը» ֆիլմում քեզ տեսանք... «Նու գավարի ժե, Մկո,գավարի»՝ ի՞նչ ճանապարհ բացվեց քո առջև, ինչպիսի՞ն էիր պատկերացնում քո ապագան:
Ֆիլմում նկարահանվելու առաջարկը բոլորովին անսպասելի էր ինձ համար: Երբ իմ ընկեր, սցենարի հեղինակ Սարգիս Մնոյանը զանգեց և ասաց, որ հնարավոր է նկարահանվեմ, մոտ 1 ժամ լռել եմ. շատ դաժան ինֆորմացիա էր, ինձ թվաց՝ կատակում է:
Ֆիլմում նկարահանվելու փաստը, սակայն, չէի դիտարկում որպես լուրջ քայլ կինոկարիերայում: Այդ տարիներին ավելի շատ տարված էի КВН-ական խանդավառությամբ (երևի երիտասարդ տարիքի հետ էր կապված) և ապագայում ինձ ավելի շատ այդ ձևաչափի մեջ էի տեսնում ու հաստատ ոչ մեծ կինոյում:
2. Կարգին Մկոն
Ավելի քան 500 «կարգին Մկոներից» դժվար է առանձնացնել թեկուզ 3 կերպար, որովհետև «Կարգին հաղորդման» յուրաքանչյուր մանրապատում, յուրաքանչյուր կերպար դարձել էր մեր սերնդի կյանքի անբաժանելի մասը: Չե՞ս կարոտում այդ կերպարներին:
Ճիշտն ասաց, այնքան շատ են ցույց տալիս, որ չեմ հասցնում կարոտել (ծիծաղում է): Իհարկե, կային ինձ համար շատ սիրված և ստացված կերպարներ, բայց երբեմն դժվարություններ էին առաջանում: Օրինակ՝ բժիշկների ու պետավտոտեսուչների կերպարների դեպքում, որոնք շատ էին հանդիպում անեկդոտներում, ամեն անգամ պետք է մտածեիր, թե ինչպես մատուցես տվյալ կերպարը, որպեսզի չկրկնվես:
Իհարկե, կարող ես անընդհատ շահարկել հաջողված կերպարը, բայց իմ կարծիքով դերասանը պետք է մշտապես փնտրի նոր կերպարներ, որպեսզի չլճանա և ազնիվ լինի հանդիսատեսի հետ:
3. Սերիալների Մկոն
Աձիկի «Պրիվեեե՜տ»-ը, Անուշավան պապի «Ո՜ւււււււֆ»-ը… կերպարներդ թևավոր արտահայտություններ են ծնել, հետևաբար շատ սիրվել ենժողովրդի կողմից: Ինչպե՞ս քեզ գտար Աձիկի ամպլուայում, ով շատհամարձակ կերպար էր հայ հանդիսատեսի համար:
Աձիկը շատ լուրջ կերպար էր՝ անլուրջ, բայց լուրջ. այսինքն՝ իմ առաջին ամենաբարդ դերերից: Տվյալ կերպարը շատ մեծ էվոլյուցիա է ապրում եթերաշրջանների ընթացքում, և այդ կերպարանափոխությունները հեշտ չեն դերասանի համար. դժվար և ժամանակատար աշխատանք էր: Ի սկզբանե ես պետք է Վարդանի կերպարը մարմնավորեի: Սակայն ես այնքան էի հոգնել այդ ծռված դեմքով խոսող, բակային կերպարներից, որ որոշեցի ինձ նոր ամպլուայում փորձել: Հենց վերջին պահին համաձայնության եկանք դերակատարների ընտրության հարցում, և տվյալ սիթքոմն իրոք շատ սիրվեց. հաջողված էին թե՛ գլխավոր, և թե՛ մնացած բոլոր կերպարները:
Կասե՞ս՝ ինչպես ես քեզ զգում սերիալների կերպարներում և, առհասարակ, ի՞նչ կարծիքի ես հայկական արտադրության սերիալների մասին:
Ես իրավունք չունեմ բացասաբար խոսել սերիալների մասին, քանի որ ինքս ներգրավված եմ դրանցում: Հեշտ բան չէ սերիալներում նկարահանվելը. մտավախություն կա, որ հեռուստադիտողի հետ հաճախակի «հանդիպումները» կարող են հոգնեցնել նրան: Թեև միշտ սիրով ու հետաքրքրությամբ եմ աշխատում, սակայն ֆիզիկապես շատ դժվար է: Հեռուստատեսությունը խլում է դերասանի ողջ էներգիան և ժամանակը:
Ամեն դեպքում միշտ փորձում եմ որակով բան ներկայացնել, շարունակ աշխատել կերպարների կերտման վրա և չհիասթափեցնել մարդկանց:
4. Բեմի Մկոն
Ռոբոտ, Սարդ, Մասիս սար ու էլի շատ տարբեր սիրված «Մկոներ» ոչ միայն էկրաններից, այլև ՝ բեմից: Տարբեր շոու-բեմականացումներում ես խաղացել: Երբ չկա քո և հանդիսատեսի միջև ընկած կապող օղակը՝ տեսախցիկը, ինչպե՞ս ես քեզ զգում, և ի՞նչ դեր ունիքո կյանքում թատրոնը:
Կարծում եմ՝ դերասանի համար թատրոնից ավելի հզոր ադրենալինի և էներգիայի աղբյուր չի կարող լինել, թատրոնը կյանք է: Ինձ բախտ է վիճակվել խաղալ «Մեա Կուլպա» բեմադրության առաջին 50 ներկայացումներում, երբ ես պատգամավորի կերպար էի մարմնավորում: Սակայն այդ շրջանում միաժամանակ նկարահանվում էին «Կարգին հաղորդման» սկետչերը, և ես այնքան գերծանրաբեռնված էի, որ ֆիզիկապես չէի հասցնում: Շուտով խնդրեցի, որ ինձ փոխարինեն:
Հիմա էլ թատրոնի հետ կապված շատ մեծ պլաններ ունեմ: Շատ եմ ցանկանում իմ գործընկերների հետ դասական, ոչ կոմերցիոն ներկայացումներ բեմականացնել:
Ուզում եմ գոնե ինչ-որ կերպ, թեկուզ իմ ճանաչվածության, փորձի ու անցածս ճանապարհի շնորհիվ կարողանամ երիտասարդությանը բերել դեպի թատրոն:
5. Մեծ էկրանների Մկոն
10-ից ավելի ֆիլմերում ես խաղացել… Ցոլակ Կարպիչ, Ֆելիքս, Լամբերտ Խաչատուրովիչ, նույնիսկ ձի Անդոկ: Կարողանում ես միաժամանակ թե՛ ծիծաղեցնել և թե՛ հուզել: Ինչպե՞ս ես գտնում կերպարներիդ համակրանքի բուն աղբյուրը:
Հեծանիվ չեմ հորինի, եթե ասեմ, որ դերասանը պետք է ավելի շատ զգա ու ավելի քիչ ցույց տա: Սակայն այդ ունակությունը տարիների ընթացքում ես կատարելագործում: Շատ դերեր այսօր արդեն այլ կերպ կխաղայի, ոչ այդքան գրոտեսկի մեջ:
Կերպարների հաջողությունը մեծապես կախված է նաև սցենարի հեղինակից, ռեժիսորից և, առհասարակ, ֆիլմի ողջ անձնակազմից: Բացի այդ, կարևոր է քո իսկ ռեալ գնահատականը՝ արդյոք պատրաստ ես մարմնավորել այս կամ այն կերպարը, թե՝ ոչ:
+1. ՀԱՋՈՐԴ Մկոն
Ո՞րն է քո հաջորդ կերպարը, և ինչպիսի՞ն է նա:
Նոր կերպարս, ում հետ հանդիսատեսը կծանոթանա մարտ ամսին, տաքսու վարորդ Աղասիկն է: Ինձ համար բավականին բարդ էր կերտել այս կերպարը և շատ անհամբեր եմ, թե ինչպես կընդունվի հանդիսատեսի կողմից: Իմ և Աղասիկի միակ ընդհանրությունն այն է, որ ես էլ արդեն հասուն մարդ էի, առաջին կուրսի ուսանող, բայց ոմանք ինձ դեռ Մուկուչիկ էին կոչում:
«Փախիր կամ ամուսնացիր» ֆիլմում մարմնավորել եմ նաև Աղասիկի հորը՝ Արշավիր Խոջոյանին, ով ըստ սցենարի աշխատել է «ЕрАЗ» գործարանում և ստեղծել հայկական առաջին և միակ մարդատար մեքենան՝ «Ռակետան», որն էլ գլխավոր հերոս Աղասիկը աշխատեցնում է որպես տաքսի:
Աղասիկը պատրաստվում է, ավելի շուտ իրեն պարտավորված է զգում ամուսնանալ՝ տարիքից ելնելով և մոր հույսերն արդարացնելու նպատակով: Բայց, հանկարծակի հանդիպում է Սաթենիկին, ով փախչում է իր իսկ սեփական հարսանիքից…
Ի՞նչ կասես «Փախիր կամ ամուսնացիր» ֆիլմի խաղընկերներիդ մասին:
Գլխավոր դերակատարուհին Իվետա Մուկուչյանն է՝ Սաթենիկը: Կասեմ, որ դա ֆանտաստիկ էքսպերիմենտ էր: Մտավախությունները շատ էին, քանի որ Իվետան դերասանական փորձ չուներ: Ես ինքս չէի սպասում, բայց նա փայլուն կատարեց իր դերը, շատ օրգանիկ էր: Կարճ ժամանակահատվածում կարողացանք կերտել նրա կերպարը, զբաղվածության պատճառով ստիպված էինք նույնսիկ Skype-ով փորձեր անել: Եթե կրկին նկարահանվելու առաջարկ ստանա, կարող է պատվով ընդունել:
Մյուս գլխավոր հերոսը և ամենաքմահաճ դերասանը, ում հետ աշխատելը շատ դժվար էր, «Ռակետա» մեքենան էր: Մեկ էլ կորոշեր, որ չի ուզում աշխատել, կսկսեր եռալ, ձայներ հանել… Բայց տանջանքներով մի կերպ ավարտեցինք ֆիլմը և թողեցինք, որ մի լավ հանգստանա իր ավտոտնակում:
Շատ գրոտեսկային կերպարներ և կեղծ երկխոսություններ ֆիլմում չկան: Փորձել ենք չհեռվանալ մեր իրականությունից և հնարավորինս բնական ներկայանալ հանդիսատեսին: Հուսով եմ՝ «Փախիր կամ ամուսնացիր» ֆիլմը շատ կսիրվի:
