Ամբողջ աշխարհի հայության աչքերի առաջ իրենց հայրենիք Հայաստանը շագրենյան կաշվի նման գնալով մաշվում է, նվաղում: Նույնը կատարվում է նաև արտերկրի հայության հետ, սակայն ոչ մի տեղից ձա՜յն, ծպուն հանող չկա, բոլորը, կարծեք, ընդհատակ են անցել:
Ի՞նչ է սա՝ անտարբերությո՞ւն, խաբվածությո՞ւն, հիասթափությո՞ւն, թե՞ Հայոց համազգային շփոթ (ՀՀՇ-ն այսօր, պայքար, պայքարի վերջը): Իսկ միգուցե ազգային դավաճանությո՞ւն է սա, միգուցե մենք հնացած ազգ ենք և սպառե՞լ ենք մեզ, կամ մեզ թուղթ ու գիր են արել, մեր վրա անեծք կա...
Կարծեք, անկեղծ խոսող էլ չի մնացել, բոլորը փախչում են այս թեմայից, կորում, անհետանում են: Մինչդեռ թվում էր, թե եկել է մեր պատմության ու մեր կյանքի ամենաանկեղծանալու պահը...
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել