Այսօր երեկոյան, երբ գալիս էի տրանսպորտով, մի հետաքրիքր բան եղավ. այսպես կոչված «գազանանոցի դիքի» վրա մեր ավտոբուսի կողքով անցավ նորակոչիկներին զորամաս տանող ավտոբուսը. ու ավտոբուսում նստած մարդիկ բոլորը, այդ թվում և վարորդը, սկսեցին ձեռքով անել լուսամուտից մեզ նայող նորակոչիկներին, իսկ նորակոչիկները`մեզ:Բոլորը մտքում բարի ծառայություն մաղթեցին տղաներին, իսկ ավտոբուսի անցնելուց հետո շատերի դեմքից չէր անհետանում ժպիտը: Անկեղծ եմ ասում, շատ հուզիչ պահ էր:
Մեր հասարակության համար Զինվորը բացառիկ արժեք է, աբսոլյուտ: Նա իրենով կարող է փակել ցանկացած թեմա ու խնդիր, մտերմացնել թշնամիներին, մեղմացնել ամենաքարսիրտ մարդուն ու նրա դեմքին ժպիտ առաջացնել:
Ցանկացած մեկն իր տանը գիշերելու տեղ կտա զինվորին, հաց ու ջուր, իր երեխու նման կընդունի ու կճամփի:
Զինվորն ընկալվել ու մինչ օրս ընկալվում ա որպես մեր անվտանգության պահպանման առաջնային օղակ, Զինվորի շնորհիվ ենք մենք էլի վաղը սովորականի պես հանգիստ դուրս գալու տանից ու գնալու աշխատանքի և այլն:
Ու տղաները, ժպիտը դեմքներին ու ձեռով անելով, գնացին, որ հենց իրենց շնորհիվ մենք 2 տարի ևս էս կապույտ կայքում հանգիստ ու անհոգ ստատուս գրելու հնարավորություն ունենանք. ինչ անես, մեր բանն ու գործն էլ դա է: ))
Բարի ծառայություն, տղերք !!!
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել
