Արտ տնօրեն՝ Մայա Պողոսյան
ոճաբան՝ Եղիա Աբգարյան
լուսանկարները՝ Արտաշես Մարտիրոսյանի
դիմահարդարումը՝ make up studio-ի
վարսահարդարումը՝ Shadoyan Beauty Salon-ի
նկարահանման վայրը՝ Any Rose
հարցազրույցները՝ Լիլիթ Խաչատուրյանի
«Այս կինոնախագիծը հանդիսանում է ոչ քաղաքական, ռոմանտիկ կինոկատակերգություն: Մեր օրերում հաճախ կարելի է տեսնել այնպիսիներին, ովքեր իրենց տեղում չեն: Ֆիլմում ներկայացվում է այն ճշմարտությունը, որ անհատը պիտի փոխի իրեն և ոչ թե շրջապատի մարդկանց»:
Հայկական ժամանակակից կինոկատակերգությունները մեծ ժողովրդականություն են վայելում հանրության շրջանում՝ մարդկանց գրավելով դեպի կինոթատրոններ: 2015թ-ին նկարահանված նոր կինոկատակերգությունը նախքան մեծ էկրան բարձրանալն արդեն իսկ հետաքրքրություն է առաջացրել հանդիսատեսի շրջանում: Այդ հետաքրքրությունը պատահական չէր, քանի որ ֆիլմի ռեժիսոր Հրանտ Երիցկինյանի աշխատանքներին բոլորն են ծանոթ, իսկ գլխավոր դերակատարներ Արամ MP3-ին և Աննա Գրիգորյանին բոլորն են ճանաչում ու սիրում: «ԷԼ Style»-ը, չսպասելով ֆիլմի պրեմիերային, որոշեց իր ամանորյա համարի շապիկը տրամադրել հենց գլխավոր դերակատարներին՝ նկարահանելով տոնական ու գունագեղ մի ֆոտոշարք, որը լի է ուրախ տրամադրությամբ և դրական հույզերով: Իհարկե, չմոռացանք նաև հարցազրույցի մասին, որի ընթացքում Արամը, Աննան և Հրանտը ներկայացրին մանրամասներ իրենց համատեղ աշխատանքի և առաջիկա ծրագրերի վերաբերյալ:
- Ո՞ւմ կերպարն ես մարմնավորել ֆիլմում: Ինչպիսի՞ն է քո հերոսը:
Աննա Գրիգորյան.- Ես մարմնավորել եմ բժշկուհի Լիլիթի կերպարը: Նրա խառնվածքն ինձ դուր է գալիս, որովհետև համահունչ է իմ սիրելի ասույթին. «Մի՛ եղիր ինչ-որ մի գույնի երանգը, այլ եղի՛ր որոշակի գույն»: Լիլիթն ունի բնավորության այդ որոշակի գույնը, և նա միշտ պատրաստ է սատարել իր սիրելի տղամարդուն: Նրանք, ովքեր կդիտեն այս ֆիլմը, կերազեն նույնչափ մեծ սեր ունենալու մասին: Ես հաճույքով եմ խաղացել իմ դերը. ի դեպ, սա իմ առաջին գլխավոր դերն էր լիամետրաժ ֆիլմում:
Արամ MP3.- Իմ մարմնավորած հերոսը` Գրիգորը, մի երիտասարդ է, ով իր հստակ դիրքորոշումն ունի կյանքի դրական ու բացասական երևույթների նկատմամբ: Նա ի բնե այնքան էլ ինքնուրույն ու պատասխանատու չէ, սակայն հաճելի անձնավորություն է: Մասնագիտությամբ լրագրող է, բայց աշխատում է որպես բարմեն: Ֆիլմում իրադարձությունները զարգանում են այնպես, որ Գրիգորը դասեր քաղի կյանքից և գիտակցի, թե որքան հեշտ է քննադատելը, և որքան դժվար է կողմնորոշվելն ու ճիշտ վարմունք դրսևորելը, երբ ինքդ ես հայտնվում նույնպիսի իրավիճակում: Ֆիլմում Գրիգորը հանկարծ հայտնվում է հանրապետության նախագահի պաշտոնում և արդեն ստիպված է լինում այդ մեծ պատասխանատվությունը կրել իր ուսերին, ինչը նրան օգնում է հասկանալ, որ յուրաքանչյուրը պիտի լինի իր դերում և զբաղվի իր գործով:
- Ինչպե՞ս ծնվեց այս կինոնախագիծը:
Հրանտ Երիցկինյան.- Այս պահին մանրամասներ չեմ պատմի ֆիլմի մասին, որպեսզի կինոհանդիսատեսի համար գաղտնիք մնա, և փետրվարին, երբ ֆիլմը ցուցադրվի բոլոր կինոթատրոններում, մարդիկ հաճախեն ու հետաքրքրությամբ դիտեն այն: Կասեմ միայն, որ այս գրավիչ կինոնախագիծը հանդիսանում է ոչ քաղաքական, ռոմանտիկ կինոկատակերգություն: Ես վաղուց էի ցանկանում Արամին նկարահանել գլխավոր դերում, քանի որ ֆիլմի հաջողությունը մեծապես պայմանավորված է գլխավոր դերակատարի գործոնով:
- Դերասանների ընտրությունն ի՞նչ սկզբունքով է կատարվել: Նրանց հետ հեշտությա՞մբ ես աշխատել:
Հրանտ Երիցկինյան.- Թե՛ Արամի և թե՛ Աննայի համար այս ֆիլմը դեբյուտային էր, այդ իսկ պատճառով նրանք առանձնակի բծախնդրությամբ են վերաբերվել իրենց աշխատանքին: Ինչ վերաբերում է ինձ, ապա սա իմ հեղինակած երկրորդ գեղարվեստական ֆիլմն է, բայց ես այն համարում եմ երկրորդ դեբյուտային ֆիլմ: Գլխավոր հերոսի կերպարը ստեղծվել է հենց Արամի համար: Ֆիլմը նկարահանվել է 36 օրվա ընթացքում: Աշխատել ենք փոխվստահության մթնոլորտում մեկ միասնական թիմով: Իհարկե, Արամի ու Աննայի հետ վերստին կցանկանայի աշխատել:
- Ո՞Վ ԷՐ ՄՏԱՀՂԱՑՄԱՆ ՀԵՂԻՆԱԿԸ:
Հրանտ Երիցկինյան.- Մտահղացումն իմն էր, իսկ սցենարի հեղինակներն «ArmComedy»-ի տղաներն են՝ Նարեկն ու Սերգեյը: Մեր օրերում հաճախ կարելի է տեսնել այնպիսիներին, ովքեր իրենց տեղում չեն: Ֆիլմում ներկայացվում է այն ճշմարտությունը, որ անհատը պիտի փոխի իրեն և ոչ թե շրջապատի մարդկանց:
- Ի՞նչ ընդհանրություններ ունես քո մարմնավորած հերոսուհու հետ:
Աննա Գրիգորյան.- Ընդհանրությունները բազմաթիվ են, դրանցից մեկն էլ հայրենասիրությունն է: Լիլիթի հայրենասիրությունը դրսևորվում է ոչ թե խոսքով, այլ գործով: Հայրենասիրությունը սկսվում է տարրական սկզբունքներից. եթե դու հավատարիմ չես ինքդ քեզ, քո ընտանիքին, ընկերներին, աշխատանքին և այլն, ապա հայրենասեր կոչվելու իրավունք չունես: Ե՛վ ես, և՛ իմ հերոսուհին նպատակասլաց ենք, ուժեղ ենք և ցանկանում ենք մեր կողքին տեսնել նույնքան ուժեղ տղամարդու, ում ընկերակցությամբ կկարողանանք մեզ թույլ տալ անպաշտպան լինելու «շռայլությունը»: Կարծում եմ՝ յուրաքանչյուր կին այդ մասին է երազում:
- Հեշտությա՞մբ ընդունեցիր նկարահանվելու առաջարկը:
Արամ MP3.- Սցենարն ինձ ի սկզբանե շատ դուր եկավ: Հանրապետության նախագահի կերպարը մարմնավորելը ստեղծագործական հետաքրքիր «փորձություն էր»: Նախկինում ստացել էի ֆիլմերում նկարահանվելու առաջարկներ, սակայն մերժել էի, որովհետև սցենարն ինձ հոգեհարազատ չէր եղել: Այս ֆիլմի շնորհիվ մեծ փորձառություն ձեռք բերեցի և գիտակցեցի իմ աշխատանքի ողջ բարդությունը. նկարահանվում էի երկու ամիս շարունակ, գրեթե ամեն օր:
- Նկարահանման հրապարակում ի՞նչ հիշարժան դրվագներ են տեղի ունեցել:
Աննա Գրիգորյան.- Այս տարի իմ ծննդյան օրն անցկացրի նկարահանման հրապարակում: Այդ օրը նկարահանվող տեսարաններից մեկում պիտի թավայով հարվածեի Արամի գլխին, բայց այնպես հարվածեի, որ ցավ չպատճառեմ նրան: Տեսարանը նկարահանման առումով բարդ էր, և ամեն ինչ նախապես հաշվարկված էր, բայց ես շատ արագ հարվածեցի: Հուսով եմ՝ Արամն ինձ կների այդ հարվածի համար: Ամեն դեպքում կադրում այդ ամենը շատ իրական է ստացվել:
- Աննայի հետ նկարահանման հրապարակում աշխատելը հե՞շտ էր:
Արամ MP3.- Շատ հեշտ էր, որովհետև առաջին իսկ օրվանից անմիջապես հասկանում էինք իրար: Հանդիսատեսը կնկատի մեր բազմաթիվ իմպրովիզները, որոնք ևս մեր՝ միմյանց հասկանալու արդյունքն են:
- Ֆիլմը ցուցադրվելո՞ւ է Հայաստանի սահմաններից դուրս:
- Հրանտ Երիցկինյան.- Այո՛: Կցուցադրվի Մ. Նահանգներում, Մոսկվայում, Ղազախստանում, իհարկե նաև Հայաստանի մարզերում ու Արցախում: Այժմ բանակցություններ են տարվում այլ երկրների հետ ևս:
- Ըստ քեզ, հանդիսատեսին սովորաբար հաջողվո՞ւմ է ընկալել ռեժիսորի ասելիքը, թե՞ ոչ:
Հրանտ Երիցկինյան.- Հանդիսատեսի կարծիքն ինձ համար շատ կարևոր է: Եթե հանդիսատեսը չի ընկալել իմ աշխատանքը, ապա խնդիրն իմ մեջ է: Մերօրյա հանդիսատեսն ամեն ինչ հասկանում է, սակայն դժվար է գոհանում:
- Եթե հայտնվեիր ռեժիսորական աթոռին, ի՞նչ ֆիլմ կնկարահանեիր:
Աննա Գրիգորյան.- Ռեժիսուրայով զբաղվելու մասին երբևէ չեմ մտածել, սակայն կցանկանայի, որ նկարահանվեին պատերազմի այսօր չափազանց արդիական դարձած թեմատիկայով ֆիլմեր: Ինձ հուզում է այդ թեմատիկան, և ես կխաղայի այդօրինակ ֆիլմերում:
- Մոդելինգից և հաղորդավարությունից հետո դժվար չէ՞ր կինոաշխարհ մուտք գործելը:
Աննա Գրիգորյան.- Գուցեև դժվար լիներ, եթե իմ մյուս բոլոր աշխատանքներն այս կամ այն կերպ չառնչվեին արվեստին և փոխկապակցված չլինեին միմյանց հետ: Արվեստը մի բարդ ու գունագեղ աշխարհ է, որը ներդաշնակ ու հոգեհարազատ է ինձ:
- Քո երկրպագուները քեզ ավելի շատ սիրում են որպես դերասանի՞, հումորիստի՞, հաղորդավարի՞, թե՞ երգչի:
Արամ MP3.- Իմ երկրպագուներին նախևառաջ դուր է գալիս երգիչ Արամը, սակայն չեմ բացառում նաև դերասան Արամի տարբերակը: Իհարկե, բեմն ինձնից անբաժան է, ես պատկանում եմ երաժշտությանը, սակայն կցանկանայի, որ իմ կյանքում չզգացվեր նաև մյուս աշխատանքների պակասը:
- Ի՞նչ ես զգում, երբ ինքդ քեզ տեսնում ես կադրում:
Աննա Գրիգորյան.- Հետաքրքիր զգացողություն է: Նկարահանվելն ինձ համար մեծագույն հաճույք է: Իհարկե, ծանր աշխատանք է, բայց երբ տեսնում ես արդյունքը, հոգեկան աննկարագրելի բավարարվածություն ես ապրում:
- Տեսահոլովակների ռեժիսուրան այլ ոճ ու մոտեցումներ է պահանջում: Դժվար չէ՞ր տեսահոլովակներից հետո գեղարվեստական ֆիլմ նկարահանելը:
Հրանտ Երիցկինյան.- Յուրաքանչյուր նկարահանում ինքնին մեծ պատասխանատվություն է, պարզապես աշխատանքի մասշտաբներն են տարբեր: Գեղարվեստական ֆիլմի նկարահանումները պահանջում են 12-ժամյա լարված աշխատանք՝ անկախ եղանակային պայմաններից, անկախ տարատեսակ խնդիրներից: Նկարահանումը բարդ պրոցես է և՛ մտավոր, և՛ տեխնիկական առումով:
- Որո՞նք են քո ամենասիրելի հոբբիները: Կինոն դրանց թվո՞ւմ է:
Արամ MP3.- Ես միշտ էլ պահանջ եմ զգում որակյալ ֆիլմեր դիտելու: Կինոաշխարհը դեռևս մանկության տարիներից եղել է իմ տարերքը, ու թեպետ հետագայում այլ մասնագիտություն ընտրեցի, սակայն իմ հոբբին չմոռացա, և կյանքն ինձ մոտեցրեց իմ երազանքին: Ներքին ձայնս ինձ ուղղորդում էր դեպի բեմը, և ուսանողության տարիներին վերջապես ունեցա բեմում լինելու հնարավորություն՝ ընդգրկվելով «Ուրախների և հնարամիտների ակումբում»:
- Արդեն երկար ժամանակ է, ինչ «Վիտամին» ակումբը չի երևում հեռուստաեթերում. ի՞նչն է պատճառը:
Արամ MP3.- «Վիտամինն» այժմ արձակուրդում է, մեզ պարզապես դադար էր պետք: Ես շարունակում եմ մնալ «Վիտամինի» կազմում, սակայն այժմ գլխավորապես զբաղված եմ իմ երաժշտական կարիերայով: Իհարկե, որոշ ժամանակ անց «Վիտամինը» անպայման կվերադառնա հեռուստաեթեր՝ ներկայանալով փոփոխված ու թարմացված տարբերակով:
- Այս պահին ուրիշ ի՞նչ նախագծերում ես ընդգրկված:
Աննա Գրիգորյան.- Վերջին շրջանում շատ եմ նկարահանվել, և հանդիսատեսը շուտով հնարավորություն կունենա դիտելու միանգամից երեք ֆիլմ՝ իմ մասնակցությամբ: Ֆիլմերից մեկը այս կինոկատակերգությունն է, մյուսը՝ «Դոմինո» սիթքոմը, իսկ երրորդը «Քարտբլանշ» ֆիլմն է, որը բաղկացած է 25 մասից: Ուրախ ու հպարտ եմ, որ «Քարտբլանշում» ինձ առիթ է ընձեռվել նկարահանվելու Ժան Նշանյանի, Շաքե Թուխմանյանի և այլ պրոֆեսիոնալների հետ:
- Ի՞նչ երաժշտական նախագծերում ես այժմ ընդգրկված և ի՞նչ ծրագրեր ունես:
Արամ MP3.- Գարնանը Կարեն Դեմիրճյանի անվան մարզահամերգային համալիրում հանդես կգամ մեծ մենահամերգով՝ կենդանի հնչողությամբ, սիմֆոնիկ նվագախմբի և բենդի մասնակցությամբ: Կհնչի էլեկտրոնային երաժշտություն, կլինեն զուգերգեր և հետաքրքիր անակնկալներ: Սա մի շատ բարդ և աշխատատար նախագիծ է:
