Այն կարծրատիպը, որով քաղաքականությունը որակվում է որպես պոռնկություն, շատերի համար կյանքի կրեդո է հանդիսանում:
Սրանք, որպես կանոն, խաղադրույք են կատարում կիսագրագետ ու միամիտ ամբոխի վրա, որոնց կարճ հիշողության և նսեմության որակներն օգտագործելով՝ կարողանում են հաղթել գիտակից հասարակությանը:
Սրանց համար չկա յուրային ու հակառակորդ:
Սրանց կյանքի սահմանադրության առաջին հոդվածում գրված է` փչացնել անխտիր բոլորին, քանի որ վերադասդ արդեն փչացրել է քեզ: Անցյալում բազմաթիվ անգամ դավաճանելով բոլորին` սրանք համոզվել են, որ, լուրջ դեմք ընդունելով և գաղափար ունեցող (իրականում` դատարկ) մարդու իմիջի մեջ սողոսկելով, կարողանում են ոտքի վրա խաբել բոլորին, ով հավատում է իրենց: Սրանց համար սրբությունը փողն է... ուրիշ ոչինչ:
Սրանց նմաններին լուրջ ընդունող հասարակությունն այլևս ոչնչից պիտի չզարմանա:
Դավաճաններին ժամանակ առ ժամանակ հերոսացնողները պիտի հասկանան, որ միշտ ամեն ինչի համար վճարելու են ամենաթանկ գինը:
Համայնքը գուցե զորավոր է, բայց... ))))))
Խաբեբային ստրուկի պես ծառայելը լեգիտիմացնում է սեփական անձին էշի տեղ դնելու դարավոր ավանդույթը: Իսկ բուն խաբեբայի համար մեծ հաշվով էական չի՝ տերտերի, թե երիցկնոջ ծոցում կանցկացնի գիշերը: Միևնույն է՝ երկու դեպքում էլ նա անկողնային հալածյալի դերում է հայտնվելու:)))
Ազգակործանի կողքին կանգնողն ազգակործանից ավելի ցածր ու նսեմ է այնպես, ինչպես ազգային-ազատագրական պայքարի ժամանակ թշնամուցդ ավելի նսեմ ու ցածր է դավաճանը...
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել