Նա փորձեց ճանապարհը շեղել, բայց ապարդիւն։
- Բարեւ ձեզ,- ձեռքն առաջ պարզելով եւ հիմարի ժպիտով առաջ ընկաւ Նարեկը, եւ ափսոսանքով նկատեց, որ չնայած Թամանեանը իրեն մոտ էր կանգնած, բայց իր ձեռքը չի հասնում...
- Ես... ,- փորձում էր շարունակել Նարեկը, բայց բառեր չէր գտնում։
- Ես կը վերականգնեմ այդ ամէնը,- բացականչեց Նարեկը՝ բարձրացնելով կախ գլուխը։
Արդէն ուշ էր։ Նա կորցրեց Թամանեանին մշուշի մէջ։
Աւաղ, մենք էլ ենք կորցնում Թամանեանին...
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել